Qizlik davrim – Baxtli xotiralar sayohati
Qizlik davrimni eslasam, ko‘nglimda har doim shirin xotiralar jonlanadi. O‘sha beg‘ubor, sho‘xlik va orzularga to‘la kunlar... Hayot oddiy ko‘ringan... Qo‘lga kiritilgan kichik yutuqlar, dugonalar, hamda ota-onamning cheksiz mehr-muhabbati singillarimning g'amxo'rligi bu davrni unutilmas qilgan.
Oilada 3 ta qizmiz eng kattasi kamina. Ota-onam bizni erkin qo'yishgan, qiz bolasan mumkinmas, qiz bolasan uyat bo'ladi-yaa, unday kiyinma buni qilma va hokazo degan gaplarni bizga aytib taqiqlar qo'yishmasdi. Faqatgina bittagina gap aytishardi "Bir yelkangda otaning g'ururi, ikkinchisida esa onaning sha'ni hayosi bor shugina yukni ko'tarib yurishni bilsangiz bas" deyishgan xalos.
Erkinlikda o'sganmiz va bizga bittagina gapning o'zi yetgan. Hayot mazza edi. Brilliant davrim bo'lgan desam adashmagan bo'laman.
O'ziga ishongan, shaxsiy daromadi bo'lishi uchun xarakat qiladigan qiz edim. Menga erkinlik yoqardi. O'zim xohlagan ishni qilishni, xohlagan narsamni xarid qilishni xohlardim. Buning uchun esa menga albatta pul kerak edi. Ota-onamdan hadeb pul so'rashga tortinqrdim. Shuning uchun ham o'z biznesimni boshlaganman ya'ni...
Kollejda o'qib yurgan davrlarimda kursdoshlarimga "Oriflame" mahsulotlarini sotganman. Bu davrda hammaga qiziq edi atir upalar, lab bo'yoqlari...
Hamma qizlarimiz sarposiga va kundalik ishlatishi uchun biron narsalar sotib olishardi. Kollej davrimdan boshlab o'z shaxsiy daromadimga ega edim.
Bu davrda hayotga katta umid bilan boqardim, hamma narsaga yetaman deb o‘ylardim.
Kolejni bitirdim, institutga xujjatlarimni topshirdim... Natijasi esa "Siz talabalikka qabul qilinmadingiz"... Ammo taslim bo'lmadim xarakatdan toxtamadim. Niyatimga bir kun yetishimga ishonardim.
Oradan vaqtlar o'tdi... Davlat ishida ishlashni boshladim... Yan yillar o'tdi... Sovchilar kelishni boshladi... Alloh taqdir qilgan insonni uchratgunimcha yana yillar o'tdi va Alloh juft qilib bergan yorimni uchratdim.... (davomi keyingi postda)
Qizlik davrimdan o‘rganganim eng katta saboq – har lahzani qadrlash, yaqinlar bilan bo‘lgan har daqiqani baxt deb bilish bo'ldi.
Qizlik davrimni eslasam, ko‘nglimda har doim shirin xotiralar jonlanadi. O‘sha beg‘ubor, sho‘xlik va orzularga to‘la kunlar... Hayot oddiy ko‘ringan... Qo‘lga kiritilgan kichik yutuqlar, dugonalar, hamda ota-onamning cheksiz mehr-muhabbati singillarimning g'amxo'rligi bu davrni unutilmas qilgan.
Oilada 3 ta qizmiz eng kattasi kamina. Ota-onam bizni erkin qo'yishgan, qiz bolasan mumkinmas, qiz bolasan uyat bo'ladi-yaa, unday kiyinma buni qilma va hokazo degan gaplarni bizga aytib taqiqlar qo'yishmasdi. Faqatgina bittagina gap aytishardi "Bir yelkangda otaning g'ururi, ikkinchisida esa onaning sha'ni hayosi bor shugina yukni ko'tarib yurishni bilsangiz bas" deyishgan xalos.
Erkinlikda o'sganmiz va bizga bittagina gapning o'zi yetgan. Hayot mazza edi. Brilliant davrim bo'lgan desam adashmagan bo'laman.
O'ziga ishongan, shaxsiy daromadi bo'lishi uchun xarakat qiladigan qiz edim. Menga erkinlik yoqardi. O'zim xohlagan ishni qilishni, xohlagan narsamni xarid qilishni xohlardim. Buning uchun esa menga albatta pul kerak edi. Ota-onamdan hadeb pul so'rashga tortinqrdim. Shuning uchun ham o'z biznesimni boshlaganman ya'ni...
Kollejda o'qib yurgan davrlarimda kursdoshlarimga "Oriflame" mahsulotlarini sotganman. Bu davrda hammaga qiziq edi atir upalar, lab bo'yoqlari...
Hamma qizlarimiz sarposiga va kundalik ishlatishi uchun biron narsalar sotib olishardi. Kollej davrimdan boshlab o'z shaxsiy daromadimga ega edim.
Bu davrda hayotga katta umid bilan boqardim, hamma narsaga yetaman deb o‘ylardim.
Kolejni bitirdim, institutga xujjatlarimni topshirdim... Natijasi esa "Siz talabalikka qabul qilinmadingiz"... Ammo taslim bo'lmadim xarakatdan toxtamadim. Niyatimga bir kun yetishimga ishonardim.
Oradan vaqtlar o'tdi... Davlat ishida ishlashni boshladim... Yan yillar o'tdi... Sovchilar kelishni boshladi... Alloh taqdir qilgan insonni uchratgunimcha yana yillar o'tdi va Alloh juft qilib bergan yorimni uchratdim.... (davomi keyingi postda)
Qizlik davrimdan o‘rganganim eng katta saboq – har lahzani qadrlash, yaqinlar bilan bo‘lgan har daqiqani baxt deb bilish bo'ldi.
Sizning qizlik davringiz qanaqa edi? Yozib qoldiring, birga eslaymiz!