Bu davomi. Boshi manabu 👉
https://t.me/rovitalk/4885U kuta boshladi, mashina borgan sari yaqinlashar edi. Yuz metrga yaqin masofa qolganda o’rnidan turdi, huddiki hozir shu zarurdek ustini qoqdi va soatga qaradi. U muhim bir vaqtni kutayotgan edi.
Endi Karimberdi atrofdagi shovqinlarni eshitmas, kelayotgan yuk mashinani motorining varrillagan ovozi ham eshitilmas edi. Uning qulog’iga faqat qo’lidagi soatning chiqillashi eshitilar va ko’zi yaqinlashayotgan chiroqlarda edi.
Ellik metr qoldi, “Yo’q, hali erta, biroz kutish kerak”. Vaqt sekinlashgandek, soatidagi har bir chiqillashning oralig’i uzayib ketgandek edi. Nafas olishi sekinlashdi, o’ttiz metr atrofida qoldi. Endi harakatni boshlash kerak. Umri davomida yurgan yo’llari, farzandlarining kulgulari, onasining “Karim Alloh seni berganda”, - deb erkalashi, ayolining “Sizga ishonmasam bu uyda qolmas edim”, - degan gaplari, do’stlarining unga e’tibor bermay, ba’zida esa ko’rmaganga olib o’tib ketishgani hayolidan bir bir o’tdi. Tushunib bo’lmaydi… Ham quvonch, ham hayrat, ham nafrat, ham hayajon, ham havotir, ham qo’rquv, ham jiddu-jahd birgalikda. Nima bu holat? Nimaga bunday bir-biriga qarama-qarshi fikr va hissiyotlar o’tayotganini o’zi tushunmagan holda “o’n metrdan kam qoldi, endi…"
- Bu Ronaldomi yo men adashdimmi?
Nima? Tushunmadim, bu kimning ovozi? E’tibor bermasdan yurish kerak, keyin yana qachon bunaqa moshina keladi bilmaymanku!
- Karimberdi, bu Ronaldomi yo men adashdimmi?
Qulog’iga bu ovoz shunchaki eshitilgani yo’q. Uni kimdir gapirayotganini tushungan Karimberdi o’ng tomoniga burilib qaradi. G’alati holat. Hech bunday paytda ko’chada yurmaydigan, shomdan keyin deyarli ko’chaga chiqmaydigan o’sha, doim jilmayib turadigan Nurli bobo…
- Karimberdi, eshityapsanmi o’g’lim? Mana bu rasmga qaragin, men yaxshi bilmayman bularni, bu Ronaldomi yo boshqasimi?
Karimberdining yuziga huddi burov suv sepgandek seskanib ketdi va beixtiyor qishloqdagi yosh bolalar ko’p keladigan kompyuter xonaning oldida ekanligini tushundi va o’sha kompyuter xonaning oynasiga yopishtirib qo’yilgan katta rasmga qaradi.
FIFA 2019 deb yozilgan va Ronaldoning rasmini ko’rdi.
Ko’rdiyu, “Ha, bu Ronaldo”, - deyishi bilan oldiga qarab ulgurmadi, yuk moshina kuchanganicha ko’chani changitib o’tib ketti.
Karimberdi dunyodan uzilib bo’lgan odam, miyyasi o’chib qoldi. Endi u atrofni eshitishni boshladi va miyasida savollar paydo bo’lishni boshladi.
Hozir nima bo’ldi? Nimaga yurmadim? Nurli bobo bu yerda nima qilyapti? Iye Ronaldoni nima aloqasi bor??? Bir necha sekundning o’zida miyasi umuman o’ziga notanish bo’lgan savollarga to’lishni boshladi va boshida og’riqni his qildi.
Beixtiyor boshini ikki qo’li bilan ushlab siqib o’tirib qoldi. NIMA BO’LYAPTI O’ZI!!!! deb ichida gapirdimi, ovozini chiqarib gapirdimi o’zi ham tushunmay qoldi.
- Nimaga bu bolani rasmini buyaqqa yopishtirib qo’yishgan Karimberdi?, - deb Nurli bobo yana bir g’alati savol bilan uni o’zi shundoq ham otilib ketay degan boshini og’ritdi.
- Men qayerdan bilaman, ana yopishtirgandan so’rang!, - deb o’sha onasiga jerkish odatiga xos Nurli boboga ham jerkib berdi.
- Bu bolaning otini so’rasam, bildingku, “bu Ronaldomi” desam “Ha” deding. Shunga so’rayapmanda.
- Eeeee buni hamma taniydi, - deb Karimberdi keskin o’rnidan turdi va kesatiq ohangida “Kimga gapiryapman o’zi” degandek yurib ketishni boshladi. Hayolida esa bitta “Endi qachon katta moshina o’tadi” degan fikr edi.
- Bu futbolchini hamma tanishiga biror sabab bormi? Nurli bobo huddi atay qilayotgandek, huddi yosh boladek Karimberdining orqasidan bir-ikki qadam tashladi.
Bu savoldan orqasiga qaragan Karimberdi, Nurli boboning u tomonga yurib kelayotganini ko’rdi va bu chol bilan hozir yaxshilikcha hayrlashmasa uni tinch qo’ymasligini tushundi. Tushundida jahl bilan orqasiga qaytdi. Nurli boboga yaqin kelib qo’lini pahsa qilib, zaharhandalik bilan shunday dedi:
davomi 👉
https://t.me/rovitalk/4887Devona Musofir
@rovitalk |
Instagram |
YouTube