Жумбоқ

Бизлар даҳоларин улуғлашга шай,
Аждодлар руҳига қурамиз ҳайкал.
Аммо улуғлашга ҳаёт қўл келмай,
Даҳони ўлдириб оламиз аввал.

Бизлар аждодларнинг ролин ўйнаймиз,
Намуна кўрсатиб бутун дунёга,
Уларга ўхшаса кимки, қўймаймиз,
Шарманда бўлсак-да еру самога.

Ўлганлар ёдига Қуръон ўқиймиз,
Қуръон ёдлаганга қўллаймиз жазо.
Аждодлар илмидан фахр тўқиймиз,
Илм олганларга берамиз сазо.

“Буюклар ҳаётин ўрганиш керак”,
То буюк чиқмасин бу болалардан,
“Ёдимизда яшар улуғлар”, демак,
Ташқари чиқмасин хотиралардан.

“Озодлик”, “ҳуррият” ҳар ерда шиор,
Эркин сўзлаганга қўямиз тўсиқ.
Дўзах истаганга барча имкон бор,
Жаннат излаганга эшиклар ёпиқ.

Хуллас, на кофирмиз, ва на мусулмон.
На очиқ хоинмиз ва на содиқмиз.
Ўзни қўйиб ўзгадан истармиз виждон,
Бошимизга ҳар не келса лойиқмиз.

© Эркин Озод, 22.02.2025 й.