Bu eshiklar men uchun endi yopiq
Amerika universitetlariga topshirdim.
Nega? Ilmni eng yaxshi joylardan olishni niyat qilgandim.
Natija? Hamma universitetlardan rad javobi. Bu yil universitetga topshirishimning ikkinchi yili bo’ldi. O’tgan yili topshirganimda arizamdan (application) ko’nglim to’lmagan edi. Bu yil o’tgan yilgiga solishtiraganda ancha kuchli ariza bilan topshirdim. Endi ko’nglim to’q. Ertaga o’zimdan afsuslanmayman “Balki yana ozgincha harakat qilsam top universitetga kirib ketardim” deb.
TOP universitetlarda o’qish qayisidir ma’noda muvaffaqiyatga erishishning men bilgan eng yaxshi yo’li edi. Bu yo’lga kirish menga nasib qilmadi. Bu shuni anglatadiki, men uchun muvaffaqiyatga erishishning men bilmagan, lekin men uchun eng yaxshi bo’lgan yo’li bor. Yoki, bu universitetlarda o’qish, menga foydadan ko’ra ko’proq zarar beradi. U bilguvchidir, biz bilmaymiz. (MIT da o’qiydigan qiz bilan gaplashganimda “O’quv xonadan chiqishim bilan marixuanani isi keladi” degandi. Hozirgi o’qiyotgan universitetimda unday emas)
Bu maqsadimga erishmagan bo’lsamda, bunga erishish uchun sarflagan resurslarimga roziman. Dunyoning oldi universitetlariga kirish jarayoni oson emas. Qiyin ishlarni insonni kuchli qiladi.
Bu jarayonda men hech qachon qilib ko’rmagan (ba’zan “bu ishni qilish hozir imkonsiz” deb o’ylagan) ishlarni qildim. Ha-da, maktab o’quvchisiga research paper yozish kim qo’yibdi; maktab o’quvchisiga Sun’iy Intellekt Tadqiqot Institutida amaliyot o’tashnichi. Ha ariza topshirish jarayonida men shu ishlarni qildim. Va ba’zan buni qilganimga o’zim ham ishonmayman. Bu jarayonda bo’lish meni har taraflama kuchli qildi, qo’limdan nimalar kelishi ko’rsatdi. Men o’zimga kerakligini oldim, admission eshigini yopaman, keyingi bosqichga o’taman…
Ravshan Jumanazarov
30.03.2024
Tashkent, Uzbeksitan
@ravshansblog
Amerika universitetlariga topshirdim.
Nega? Ilmni eng yaxshi joylardan olishni niyat qilgandim.
Natija? Hamma universitetlardan rad javobi. Bu yil universitetga topshirishimning ikkinchi yili bo’ldi. O’tgan yili topshirganimda arizamdan (application) ko’nglim to’lmagan edi. Bu yil o’tgan yilgiga solishtiraganda ancha kuchli ariza bilan topshirdim. Endi ko’nglim to’q. Ertaga o’zimdan afsuslanmayman “Balki yana ozgincha harakat qilsam top universitetga kirib ketardim” deb.
TOP universitetlarda o’qish qayisidir ma’noda muvaffaqiyatga erishishning men bilgan eng yaxshi yo’li edi. Bu yo’lga kirish menga nasib qilmadi. Bu shuni anglatadiki, men uchun muvaffaqiyatga erishishning men bilmagan, lekin men uchun eng yaxshi bo’lgan yo’li bor. Yoki, bu universitetlarda o’qish, menga foydadan ko’ra ko’proq zarar beradi. U bilguvchidir, biz bilmaymiz. (MIT da o’qiydigan qiz bilan gaplashganimda “O’quv xonadan chiqishim bilan marixuanani isi keladi” degandi. Hozirgi o’qiyotgan universitetimda unday emas)
Bu maqsadimga erishmagan bo’lsamda, bunga erishish uchun sarflagan resurslarimga roziman. Dunyoning oldi universitetlariga kirish jarayoni oson emas. Qiyin ishlarni insonni kuchli qiladi.
Bu jarayonda men hech qachon qilib ko’rmagan (ba’zan “bu ishni qilish hozir imkonsiz” deb o’ylagan) ishlarni qildim. Ha-da, maktab o’quvchisiga research paper yozish kim qo’yibdi; maktab o’quvchisiga Sun’iy Intellekt Tadqiqot Institutida amaliyot o’tashnichi. Ha ariza topshirish jarayonida men shu ishlarni qildim. Va ba’zan buni qilganimga o’zim ham ishonmayman. Bu jarayonda bo’lish meni har taraflama kuchli qildi, qo’limdan nimalar kelishi ko’rsatdi. Men o’zimga kerakligini oldim, admission eshigini yopaman, keyingi bosqichga o’taman…
Ravshan Jumanazarov
30.03.2024
Tashkent, Uzbeksitan
@ravshansblog