👹 “Faust”da Iblis obrazi
Men hargiz yomonlik tilab
Yaxshilik qilguvchi kuchning bir qismi
⁃ Iblis (Mefistofel)
Islom aqidalariga ko’ra iymonning 6 ustuni bo’lib, shulardan biri “Yaxshilik ham yomonlik ham Allohdan ekanligiga iymon keltirish”dir. Bu shartning mazmuni inson o’z taqdiriga, qazoyi qadariga rozi bo’lishi, uni qabul qilishi shartligi. Dastavval, inson arshda yaratilganda Alloh maloyikalarni insonga sajda qilishga buyurdi. Birgina iblis Allohning taqdiriga bo’ysunmadi, insonga sajda etmadi. Shundan so’ng Iblis o’ziga yangi taqdir, qazoyi qadarni tanladi yani la’natlangan iblis bo’ldi. Inson ham shunday Yaratganning taqdiriga isyon qilib, ko’p balo qazolarga uchraydi.
Gyotening Faust asarida Mefistofel obraziga boshqacha yondashilgan. U ayyor shu bilan birga to’g’ri so’z, cho’rtkesar va uddaburon tarzda tasvirlangan. Mefistofel insonlarga past nazar bilan qaraydi, insonga bo’lgan xusumati so’zlaridan bilinib turadi. Dunyoviy noz-ne’matlar, ko’ngilxushlik, boylik va narsa buyumlar orqali eng taqvodor insonni ham yo’ldan ura oladi. Dunyo ilmidan boxabar, arshdagi suhbatlarni unga yetkazib turguvchi gumashtalariga ega bir jonzot sifatida tasvirlangan. Iblis o’zini Yaratgandan ham qudratliroq deb biladi. Faust bilan suhbatida: “Dastlab zulmat bor edi, keyin nur paydo bo’ldi. Zulmatdan o’sib chiqqan nur, endi zulmatni yengmoqchi. Ammo hech qachon bunday bo’lmaydi”, - deb aytadi.
Mefistofel va Yaratganning Arshdagi suhbatidan xulosa qiladigan bo’lsak, xatto Iblis ham Yaratganning izmisiz biror kimsaga yomonlik qila olmaydi. Mefistofel o’zi aytganidek, Iblis yomonlik qilsa ham, aslida ezgulikka xizmat qilayotgan kuchning bir qismi, xolos.
So’zimiz boshida iymonning ustuni haqida aytgan edik: “Yaxshilik ham yomonlik ham Yaratganning izmi bilan sodir bo’ladi”.
@otanazarzoda
Men hargiz yomonlik tilab
Yaxshilik qilguvchi kuchning bir qismi
⁃ Iblis (Mefistofel)
Islom aqidalariga ko’ra iymonning 6 ustuni bo’lib, shulardan biri “Yaxshilik ham yomonlik ham Allohdan ekanligiga iymon keltirish”dir. Bu shartning mazmuni inson o’z taqdiriga, qazoyi qadariga rozi bo’lishi, uni qabul qilishi shartligi. Dastavval, inson arshda yaratilganda Alloh maloyikalarni insonga sajda qilishga buyurdi. Birgina iblis Allohning taqdiriga bo’ysunmadi, insonga sajda etmadi. Shundan so’ng Iblis o’ziga yangi taqdir, qazoyi qadarni tanladi yani la’natlangan iblis bo’ldi. Inson ham shunday Yaratganning taqdiriga isyon qilib, ko’p balo qazolarga uchraydi.
Gyotening Faust asarida Mefistofel obraziga boshqacha yondashilgan. U ayyor shu bilan birga to’g’ri so’z, cho’rtkesar va uddaburon tarzda tasvirlangan. Mefistofel insonlarga past nazar bilan qaraydi, insonga bo’lgan xusumati so’zlaridan bilinib turadi. Dunyoviy noz-ne’matlar, ko’ngilxushlik, boylik va narsa buyumlar orqali eng taqvodor insonni ham yo’ldan ura oladi. Dunyo ilmidan boxabar, arshdagi suhbatlarni unga yetkazib turguvchi gumashtalariga ega bir jonzot sifatida tasvirlangan. Iblis o’zini Yaratgandan ham qudratliroq deb biladi. Faust bilan suhbatida: “Dastlab zulmat bor edi, keyin nur paydo bo’ldi. Zulmatdan o’sib chiqqan nur, endi zulmatni yengmoqchi. Ammo hech qachon bunday bo’lmaydi”, - deb aytadi.
Mefistofel va Yaratganning Arshdagi suhbatidan xulosa qiladigan bo’lsak, xatto Iblis ham Yaratganning izmisiz biror kimsaga yomonlik qila olmaydi. Mefistofel o’zi aytganidek, Iblis yomonlik qilsa ham, aslida ezgulikka xizmat qilayotgan kuchning bir qismi, xolos.
So’zimiz boshida iymonning ustuni haqida aytgan edik: “Yaxshilik ham yomonlik ham Yaratganning izmi bilan sodir bo’ladi”.
@otanazarzoda