Bo‘g‘zimga tiqilgan sukutdir, sukut,    
Sening yuragingni etdimmi ishg‘ol?          
Mana, oq ko‘ylagim, qo‘llaringni tut!
(Men g‘ijim qilaman, sen esa dazmol).

Azaldan beparvo, qo‘rsman, johilman,
Sen, shafiq ziyoni taratguvchi qiz.
Nechun, oppoq hislaringga doxilman,
Muz bilan olov-ku, axir ikkimiz?!

Har bir shirin so‘zing bo‘rtar ruhimda,
Qalbi daryo qizsan, ko‘nglingda chang yo‘q.
Senga aytib qo‘yay, mening umrimda
Yolg‘iz shu ko‘ylakdan boshqa oq rang yo‘q!

Gʻijimdir qog‘ozga to‘kilgan she’rim,
So‘zlari o‘tinday yotur bosilib.
Bilasanmi, ba’zan mana bu yerim,
Qaytarib qoladi kalimasini.

Tolening fursati shunchalar ziqmi?
Meni ham bir bora tushungin alhol:
Qalbimga bir paytlar tushgan chandiqni,
Tekislay olmaydi hech qanday dazmol!