Tojing o‘zingda bo‘lsinInson tabiatan yaxshi hayotga intiladi. Buning uchun esa, ikki xil yo‘l mavjud: hayotni osonlashtirish, yoki o‘zni murakkablashtirish (rivojlanish).
17 yoshlarimda soham bo‘yicha O‘zbekistondagi eng yirik korxonalardan biriga, Trest-12 ga ishga qabul qilingandim. Nufuzli kasb, samimiy jamoa, turg‘un maosh... Eshitishimcha, ayrim arxitektorlar uchun orzu edi bu.
Ammo qariyb ikki yillik faoliyatdan so‘ng, ishdan bo‘shashga ariza yozgan kunim hayotimdagi eng baxtli kunlardan biri bo‘lgan.
Nega bunchalik “kalta fikrlayotganim” bilan qiziqqan qarindoshlar va ishxonadagi do‘stlarimga tushuntirishga qodir emasdim. Lekin o‘sha go‘dak aqlim bilan, nafasim bo‘g‘ilayotganini his etardim u jannatmakon go‘shada.
Endi anglayapmanki, o‘shanda tabiatim menga yuqoridagi haqiqatni uqtirgan ekan. U yerlarda na erkinlik, na o‘sish bor edi men uchun. Turgan joyim baquvvat, o‘zim esa kuchsizlanib borardim. Va ketdim.
Hikoyachilar odatiga ko‘ra, ehtimol, hozir yana ham kattaroq o‘rinda, undan yuqori daromadga egaligim haqida yozishim kerak edi. Ammo alhamdulillah, unday emas. Hozir oddiy talaba, ishda esa shogirdman. Lekin o‘zim erkin va harakatdaman.
Bizdagi eng asosiy boylik — ham taxt, ham toj, ham qurolimiz— o‘zimiz, iymonimiz, qat'iyatimiz ekani, sayqallab borilishga birinchi navbatda ular loyiqligini anglash muhimdir.
Shundagina mansab kabi o‘tkinchi omillarga bog‘lanib qolish o‘rniga, istalgan joyda o‘z yo‘limizni quramiz, biiznillah.
