Духтари подшоҳ хостгорони зиёде дошт, аммо дар интихоби шаваҳар саросема набуд. Рӯзе ӯ ҳамаи хостгоронро ҷамъ кард, то аз байни онҳо шавҳари муносиби худро пайдо кунад. Қаблан ӯ дастур дода буд, ки утоқашро бо ашёҳои қиматбаҳо ва пурҷилло оро диҳанд. Худаш низ бо либосҳои сода дар утоқ нишаст ва аз хостгорон хоҳиш кард, ки вориди утоқ шаванд.
Шоҳдухтар дар ҳоле, ки миёни утоқ буд, ба хостгоронаш гуфт: Мехоҳам ҳар чизеро, ки дар ин утоқ аст, хуб назар кунед ва ба хотир супоред.
Чанд дақиқа, ки гузашт, аз ҳамаи хостгорон хост, то аз утоқ берун бираванд.
Баъдан коғазу қаламе ба ҳар яки онҳо дод ва гуфт: Ҳар чизе, ки дар утоқи ман дидед, бинависед. Ман аз рӯи навиштаҳои шумо шавҳари худро интихоб мекунам.
Коғазҳо ҷамъ шудаанд. Шоҳдухтар онҳоро як - як мехонд ва канор мегузошт. Ногаҳон яке аз он навиштаҳо таваҷҷӯҳашро ҷалб кард.
Рӯи он коғаз чунин навишта шуда буд: "Медонам, ки лоиқи шумо нестам ва аз имтиҳон сарбаландона берун намеоям, аммо мехоҳам ҳарфи диламро бигӯям. Ростӣ ман он қадар маҳви тамошои шумо будам, ки чизеро ҷуз шумо надидам.
Шоҳдухтар пас аз хондани ин коғаз ба ваҷҳ омад ва фарёд зад. Интихоби ман ҳамин аст. Ман мехостам донам касе дар миёни шумо ҳаст, ки фақат маро бубинад ё ҳама ғарқи тамошои ашиё ва зару зевар мешаванд?
---------
Чи қадар ошиқона ва холисона дар тамоми лаҳзаҳои зиндагӣ маҳви тамошои Худое шудем, ки ошиқона дӯстамон дорад, ва ҳеҷ чизро ҷуз Ӯ ва зебоишояш надида бошем?