Fuzayl ibn Iyoz rohimahulloh hikoya qiladilar:
men sabrni bir goʻdakdan oʻrgandim: kunlarning birida masjidga ketayotgandim, hovlida bolasini urayotgan bir ayolni koʻrdim. bola chinqirib yigʻlardi. bir vaqt eshik ochilib u qochib chiqdi va ortidan eshik tambalandi.
qaytayotib qaradim. bola biroz yigʻlagandan keyin uy ostonasiga boshini qoʻyib uxlab qoldi. onasining rahmi kelib, koʻngli erib ketdi va eshikni ochdi.
buni koʻrgan Fuzayl yigʻladilar. koʻzyoshlaridan soqollari hoʻl boʻlib ketdi.
va: "Subhanalloh! banda Alloh subhanahu va taoloning eshigi oldida sabr qilsa, albatta Alloh unga eshikni ocharkan!" dedilar.
abu Dardo roziyallohu anhu aytadilar: "duoga qattiq kirishinglar, chunki, kim eshikni koʻp qoqsa, unga eshik ochilayozadi".
men sabrni bir goʻdakdan oʻrgandim: kunlarning birida masjidga ketayotgandim, hovlida bolasini urayotgan bir ayolni koʻrdim. bola chinqirib yigʻlardi. bir vaqt eshik ochilib u qochib chiqdi va ortidan eshik tambalandi.
qaytayotib qaradim. bola biroz yigʻlagandan keyin uy ostonasiga boshini qoʻyib uxlab qoldi. onasining rahmi kelib, koʻngli erib ketdi va eshikni ochdi.
buni koʻrgan Fuzayl yigʻladilar. koʻzyoshlaridan soqollari hoʻl boʻlib ketdi.
va: "Subhanalloh! banda Alloh subhanahu va taoloning eshigi oldida sabr qilsa, albatta Alloh unga eshikni ocharkan!" dedilar.
abu Dardo roziyallohu anhu aytadilar: "duoga qattiq kirishinglar, chunki, kim eshikni koʻp qoqsa, unga eshik ochilayozadi".