Negadir yoshligimda akvarium faqat puli ko'p insonlarda bo'ladi, deb o'ylaganman. Yoki ko'pincha "hayvonlar hamma yerni rasvo qiladi" deyishardi. Shuning uchun birorta hayvon boqishimga ruxsat berishmagan va bu haqida o'qlamaganman ham.

Keyinchalik Mollyni oldim. Ammo haligacha o'zimga ruxsat berolmaganman hayvon boqishga va o'sha o'rnatilgan programmalar qolgan miyyamda. Molly men bilan bir hafta qoldi. Ha, hayvonlarni toza tutish qiyin jarayon, ayniqsa o'zini ma'suliyatini bo'yniga olishni o'ylab ko'rmagan insonlar uchun. O'zingni hayotingni to'laqonli yasholmaganing sababdir balki, senga kelishi mumkin bo'lgan barcha ma'suliyatdan qochasan. Yangi yildan bari o'zgarishni boshladi. Juda ko'p yaqinlarim bu dunyoni tark etdi va ularning orasida mendan yosh bo'lganlar ham bor. Xo'sh men nimani kutyapman. 60 yoshga to'lib uyga bog'lanib qolishnimi?

Ertaga bormanmi, yoki yo'q buni ham bilmaydigan qadar bir ojiz yaratiliq bo'lsam. Men har doim baxtli bo'lish uchun judayam ko'p puling bo'lishi kerak, deb o'ylardim. Akvariumni sovg'a qilishganida uning narxini bilib xatto qo'limdagi naushnikka bu akvariumdan 3 ta berishini bildim. Ammo ichida baliq bo'lmasayam bu akvariumdan naushnigimdan ko'ra ko'proq zavq olishga ulgurdim. Nihoyat hech narsadan qo'rqmasdan barchasini sinab ko'rishni xohlaydigan bir qizga aylandim. Bu sovg'ani olyotganimda birinchi aytgan gapim "Italyada uzoq qolmasam buni qanday olib ketaman" bo'ldi. Javobi esa "Bugun bu narsadan mazza qilish imkoning bor, keyinini esa Unga qo'yib ber" edi. Demak har narsaning bir hikmati bor va shu kungacha eng ko'p amin bo'lganim, Allahning rejalari shu qadar mukammalki, men oylar bo'yicha reja qilsam ham bu qadar mukammal amalga oshmagan bo'lardi.

Hozir hamma narsani sinash imkonimiz bor, balki keyin o'zimiz ham bo'lmasmiz..)