Мен хамма учун муаммоман. Шу сабабдан хаммадан узокда юраман. Хамманинг хаётидан чикиб кетишим бу энг тўғри карор. Хеч кимга оғирлигимни тушуришни хохламайман. Соғлиғимда муаммолар бўлса хам, олдимда пулм бўлмаса хам, кийин холатда колсам хам айтмайман. Чунки биламан менсиз хам уларнинг ишлари кўп, уларга кўшимча юк бўлишни истамайман. Муаммоларимни айтишга виждоним кийналад. “Кайси юз билан яна йордам сўрайман” деган ибора доим мени хамма нарсага кўнишга сабр килишга ундайди. Агар хаётимга кандайдур ном бериш керак бўлса “ Ичимдаги Бўшлик” деб номлардим чунки юрагимда хеч кандай туйғу колмаган, нимага яшаётганимни билмайман, орзуларим билан хеч кимни иши йуклиги туфайли хам нималарни орзу килганимни унутганман. Худдики Ўзгалар Орасида йолғиздекман….