Ko'zimni ochishga sabab bo'lgan yopiq ko'zlar
Bir kuni yosh yigit ko‘chada yoshligida unga dars bergan muallimini tanib qoldi. U muallimga yaqinlashib, so‘radi:
— Siz meni eslaysizmi? Men sizning o‘quvchingiz edim.
— Ha, seni uchinchi sinf o‘quvchisi sifatida eslayman. Hozir nima bilan shug‘ullanyapsan?
— Men dars beraman.
— Nima sababdan bu kasbni tanlading?
— Nima emas, kim sabab bo‘ldi. Siz.
— Qanday qilib men seni bu kasbga ilhomlantirdim?
— Chunki siz menga shunday ta’sir qildingizki, men ham yosh o‘quvchilarni tarbiyalashni xohladim.
— Qanday qilib aytib bersang, mamnun bo‘lardim.
— Siz buni eslamaysizmi? Ruxsat bering, esingizga solay.
Bir kuni mening sinfdoshim qo‘lida ota-onasi sovg‘a qilgan chiroyli soat bilan sinfga keldi. U soatini stol tortmasiga qo‘ydi. Men har doim shunday soatni orzu qilardim. O‘zimni tiya olmay, uni tortmadan oldim. Ko‘p o‘tmay, u yig‘lab sizga kelib, soatining yo‘qolganini aytdi. Siz hammamizga qarab:
«Kimki bu bolaning soatini olgan bo‘lsa, iltimos, uni qaytaring», — dedingiz.
Men juda uyaldim, lekin soatni qaytarishni xohlamadim va tan olmadim. Siz eshik oldiga borib, uni qulfladingiz va:
«Sizlarning hammangizni cho‘ntaklaringizni tekshirishim kerak, lekin bir shart bilan: hammangiz ko‘zlaringizni yumingiz», — dedingiz.
Biz ko‘zlarimizni yumdik, va bu mening hayotimdagi eng uyatli lahzalardan biri edi.
Siz o‘quvchidan o‘quvchiga, cho‘ntakdan cho‘ntakka o‘tdingiz. Soatni mening cho‘ntagimdan olganingizda ham, qatorning oxirigacha davom etdingiz. Keyin:
«Bolalar, hammasi joyida. Ko‘zlaringizni ochib, partalaringizga qaytishingiz mumkin», — dedingiz.
Siz soatni egasiga qaytardingiz va bu voqea haqida boshqa bir og‘iz ham gapirmadingiz.
O‘sha kuni siz mening sha’nimni va ruhimni saqlab qoldingiz. Meni o‘g‘ri, yolg‘onchi yoki yaramas bola sifatida tamg‘alamadingiz. Siz hatto bu voqea haqida men bilan gaplashishga ham urinmadingiz. Vaqt o‘tishi bilan men buni nega qilganingizni tushundim. Chunki haqiqiy o‘qituvchi sifatida siz yosh, hali shakllanmagan o‘quvchining sha’nini bulg‘ashni xohlamadingiz. Shu sababli men ham o‘qituvchi bo‘ldim.
Ikkovlari bu voqeadan ta’sirlanib jim qoldilar. So‘ngra yosh pedagog so‘radi:
— Bugun meni taniganingizda, o‘sha voqeani esladingizmi?
Qari muallim javob berdi:
— Gap shundaki, men ham cho‘ntaklarni yopiq ko‘zlar bilan tekshirgandim.
@level_up_markazi