Eski she'r. Unchalik "yemagani" uchun tashlamagandim paytida. ****Ma'yus jilmayasan, labingda titroq,
Ko'zingda ko'zoynak-ko'z yoshga parda.
Qalbingni ezuvchi adoqsiz qiynoq
Tilingdan so'z bo'lib chiqar shu damda:
"Ketmang...".
Yuzingni silaydi avaylab epkin,
Ko'z yoshga ariqcha bo'lar kulgiching,
Qaniydi majburlab qoldirsang, lekin
Faqat shu o'tinchga yetadi kuching:
"Ketmang..."
Ikki yo'l orasi-ikkita taqdir,
Ikki yo'l orasi-qolmoq yo ketmoq.
Bir yonda ichingni ezar xavotir,
Bir yonda muhabbat beradi so'roq:
"Ketmang...?"
Ayt, qaydan kelgansan yerga begona-
Ey, erksiz dunyoning erka go'zali.
Birgina o'tinching-qanchalar achchiq,
Birgina o'tinching-nechog' mazali:
"Ketmang..."
Go'yoki tugaydi hozir barchasi-
Ichimga bostirib kiradi g'ashlik.
Go'yo so'nggi bora baxtning darchasi,
Menga eshigini ochayotgandek:
"Ketmang..."
Asta odimlayman-qarshimda metro,
Asta odimlayman-dilimda hadik.
Keyingi bekatga chorlovchi ovoz
Ham menga o'tinch-la so'ylayotgandek:
"Keeetmaang..."
Azizam, taqdirga yolborish bekor,
Yaratgan baribir so'zini aytar.
Lekin...o'layotgan chog'imda bir bor
Pichirlab aytsang gar shu gapni qayta:
"Ketmang..."
Qaytaman jannatning ostonasidan.
✍A.Mo'minov
@katta_ariq
