164-ҚИСМ
—Майли бўлмасам, ишқилиб, Маратга айтиб қўйманг...
—Нималар деяпсиз? Биласиз-ку, оғзимга маҳкамман...
Шу билан Алишер уйига қайтди.
КОНФЕТЛАР
Мен энтикиб қўйдим. Ўша заҳоти хабар юборгим келди. Лекин индамадим.
Хонага кирсам, Шаҳло ҳамон йўқ. Бироз тутақдим-у, лекин бугунги учрашувнинг таъсири ҳали кетмагани учун дарров овуна қолдим. Кароватимга чўзиларканман, яна ҳалиги хабарни очим: “Сени севаман, Лайло!”
Кулгим қистади. Қизиқ шу эркак зоти. Тақдир унданда қизиқ. Ўзбекистонда шунча йиллар давомида учратмаган одамимни шу ерда кўриб қолсам-а?
Жаҳонгирга яна хабар юборгим келди. Бу кўпроқ муҳаббатдан эмас, дилимдаги ўч олиш истаги уйғонганидан далолат эди. Ҳа, ундан ўч олишни жуда кўп ўйлаганман. Биринчи ўчим, Алишерга турмушга чиқиш бўлди. Ўзимга зиён қилдим. Мана, бирибир у билан яшамадим. Аммо Алишер жуда ёмон одаммас. Кўнглим йўқлигини айтмаса, ундан жуда норози ҳам эмасман. Ахир ширин-ширин болаларимнинг отаси у.
Лекин мен бир пайтлар Жаҳонгир билан шундай яшашни истардим. Болаларим билан чуғурлашиб, унинг атрофида юришни. Афсус, у бу орзуларимни паймол қилди. Мени алдади. Шартта бошқасига уйланиб кетди. Энди мана алдаш навбати менга. Сувнинг ёнига олиб бориб, суғормай қайтариб келаман. Бунинг учун эса ҳозирдан қармоқ ташлашим керак. Аслида-ку, қармоқ ташламасам ҳам, илиниб турибди. Бироқ бироз ишончли чиқиши учун ҳалиги хабарга жавоб ёзишим зарур...
“Қўйсангиз-чи? Қирққа қараб кетяпмиз, севги қолибдими?” — атай унинг гап халтасини очадиган жавоб ёздим.
Ўйлаганимдек, ўша заҳоти жавоб келди:
“Лайло, сен ишонмаслигинг мумкин. Лекин мен сени ҳеч қачон унутмаганман. Ўша ўтли муҳаббат юрагимда шу ҳолича турибди...”
Яна жавоб ёзмоқчи бўлдим-у, ҳафсалам етмади. Шундан билдимки, боя юрагимда гўё уйғонгандек бўлган нарса муҳаббат эмас, оддий қизиқиш бўлган экан. Мана, ўша қизиқиш ҳам сўнди. У билан валақлагандан кўра, ухлаганим маъқул. Эртага Таня билан учрашишимиз лозим. Шаҳло қаерларда юрган экан?
Кундузи ухлаганим учунми, уйқум ҳам келмаётганди. Ярим соатларча у ёқдан, бу ёққа ағнаб ётдим. Ниҳоят, синглим ҳам кириб келди. Унга Жаҳонгир ҳақида айтмоқчи бўлдим. Яна ўзимни тийдим. Биламан, Шаҳло дарҳол мени субутсизликда айблаб кетади.
—Майли бўлмасам, ишқилиб, Маратга айтиб қўйманг...
—Нималар деяпсиз? Биласиз-ку, оғзимга маҳкамман...
Шу билан Алишер уйига қайтди.
КОНФЕТЛАР
Мен энтикиб қўйдим. Ўша заҳоти хабар юборгим келди. Лекин индамадим.
Хонага кирсам, Шаҳло ҳамон йўқ. Бироз тутақдим-у, лекин бугунги учрашувнинг таъсири ҳали кетмагани учун дарров овуна қолдим. Кароватимга чўзиларканман, яна ҳалиги хабарни очим: “Сени севаман, Лайло!”
Кулгим қистади. Қизиқ шу эркак зоти. Тақдир унданда қизиқ. Ўзбекистонда шунча йиллар давомида учратмаган одамимни шу ерда кўриб қолсам-а?
Жаҳонгирга яна хабар юборгим келди. Бу кўпроқ муҳаббатдан эмас, дилимдаги ўч олиш истаги уйғонганидан далолат эди. Ҳа, ундан ўч олишни жуда кўп ўйлаганман. Биринчи ўчим, Алишерга турмушга чиқиш бўлди. Ўзимга зиён қилдим. Мана, бирибир у билан яшамадим. Аммо Алишер жуда ёмон одаммас. Кўнглим йўқлигини айтмаса, ундан жуда норози ҳам эмасман. Ахир ширин-ширин болаларимнинг отаси у.
Лекин мен бир пайтлар Жаҳонгир билан шундай яшашни истардим. Болаларим билан чуғурлашиб, унинг атрофида юришни. Афсус, у бу орзуларимни паймол қилди. Мени алдади. Шартта бошқасига уйланиб кетди. Энди мана алдаш навбати менга. Сувнинг ёнига олиб бориб, суғормай қайтариб келаман. Бунинг учун эса ҳозирдан қармоқ ташлашим керак. Аслида-ку, қармоқ ташламасам ҳам, илиниб турибди. Бироқ бироз ишончли чиқиши учун ҳалиги хабарга жавоб ёзишим зарур...
“Қўйсангиз-чи? Қирққа қараб кетяпмиз, севги қолибдими?” — атай унинг гап халтасини очадиган жавоб ёздим.
Ўйлаганимдек, ўша заҳоти жавоб келди:
“Лайло, сен ишонмаслигинг мумкин. Лекин мен сени ҳеч қачон унутмаганман. Ўша ўтли муҳаббат юрагимда шу ҳолича турибди...”
Яна жавоб ёзмоқчи бўлдим-у, ҳафсалам етмади. Шундан билдимки, боя юрагимда гўё уйғонгандек бўлган нарса муҳаббат эмас, оддий қизиқиш бўлган экан. Мана, ўша қизиқиш ҳам сўнди. У билан валақлагандан кўра, ухлаганим маъқул. Эртага Таня билан учрашишимиз лозим. Шаҳло қаерларда юрган экан?
Кундузи ухлаганим учунми, уйқум ҳам келмаётганди. Ярим соатларча у ёқдан, бу ёққа ағнаб ётдим. Ниҳоят, синглим ҳам кириб келди. Унга Жаҳонгир ҳақида айтмоқчи бўлдим. Яна ўзимни тийдим. Биламан, Шаҳло дарҳол мени субутсизликда айблаб кетади.