98-ҚИСМ
—У умуман борган эмас, — Алишернинг жонига оро кириб, қайнонаси гап бошлади. — Улар ўн йилча аввал ажрашиб кетишган. Лекин куёвим тузук, болаларидан хабар олиб туради. Лайлонинг ишига аралашмагани учун билмайди...
—Оббо! — энса қотириб баланд овозда деди Марат ака. — Наҳот бирор марта қаерда эканлигини айтмаган, а?
Кампир бош чайқади.
—Унда қийин масала! Мен бир нарса қила олмайман, кетдим!
—Унақа деманг, ука! Бирор йўли бордир? — йиғлай бошлади кампир. — Бирор чорасини қилинг...
—Қидириб топишим ҳам анчага тушади, айтиб қўяй...
—Мен розиман, — ўйлаб ўтирмади Алишернинг қайнонаси.
Алишер эса энди ўзини кераксиз одамдек, ўринсиз келиб қолган меҳмондек ҳис қила бошлади.
—Қаердан кетганини кетганини, қаерга борганини билмасангиз бу... Қийин масала... — гапини негадир ичига ютди эркак.
—Россиядан кетган, — ўзи билмаган ҳолда деди Алишер. — Ўзи Россияга кетганди. Ўша томондан ўтган Хитойга...
—Хэйхэ! — бош бармоғи билан ўртанчасини бир-бирига ишқаб шақиллатганча деди аёл. — Благовещенскдан сув йўли орқали Хэйхэга ўтган. Хэйхэдан қидирасиз...
Марат ака ниманидир режа қилиб ўтирган эканми, манзил топилганидан у қадар қувонмади. Худди бу унга аввалдан аён бўлгандек беписандлик билан деди:
—Қидирадиган жойимни шундоқ ҳам билардим. Ҳозир билмасам ҳам, “информация” олиш мумкин бўлган нуқталардан олиб, билардим. Муаммо шуки, қамоқхонадан чиқариш учун ким билан гаплашиш керак? Кимнинг кучи етади, бунга? Мана, шу муаммо ҳаммасидан оғир... Энг қийин масала...
—Тўғри... — деб қўйди аёлнинг унинг гапини маъқуллаб.
Бу пайтда Алишер Марат ака тилидан қўймайдиган, одатга айлаган “Қийин масала” деган гапига беихтиёр эътибор қила бошлаганди. Ҳар гапида айтдими ё ўрни келгандами?
—“Нуқталарни биламан”, дедингиз-ку, — эсу дарди қизларини қутқариш бўлган Алишернинг қайнонаси умид билан Марат акадан кўз узмай деди. — Буни ҳам ўша ердан ҳал қилиб бўлмайдими?
—Э-э, опа-а-а, мен қизингизнинг иши бўйича, ўзимизнинг элчихона билан гаплашмоқчи эдим, — муҳим сирини ошкор қилаётгандек овозини пастлаб сўзлади Марат ака. — Тўғрироғи, маълумот сўрамоқчи эдим. Қаерда? Қайси қамоқхонада сақланяпти? Булар элчихонада бор-да! Лекин ким билан гаплашиб, чиқириб олиш мумкинлигини улар билишмайди, опагинам... Қийин масала...
—Сизга ишонаман! Сиз топасиз уни ҳам! — эркакнинг елкасига шапатилади аёл.
—Топсангиз, бирдан икки қизимни ҳам гаплашинг, ука. Бири қолиб кетмасин! — Марат ака худди ҳозир гаплашаётгандек илтижо билан деди онаизор.
—Нима? Иккита қизингиз у ёқдами?
Кампир бош чайқади.
—У умуман борган эмас, — Алишернинг жонига оро кириб, қайнонаси гап бошлади. — Улар ўн йилча аввал ажрашиб кетишган. Лекин куёвим тузук, болаларидан хабар олиб туради. Лайлонинг ишига аралашмагани учун билмайди...
—Оббо! — энса қотириб баланд овозда деди Марат ака. — Наҳот бирор марта қаерда эканлигини айтмаган, а?
Кампир бош чайқади.
—Унда қийин масала! Мен бир нарса қила олмайман, кетдим!
—Унақа деманг, ука! Бирор йўли бордир? — йиғлай бошлади кампир. — Бирор чорасини қилинг...
—Қидириб топишим ҳам анчага тушади, айтиб қўяй...
—Мен розиман, — ўйлаб ўтирмади Алишернинг қайнонаси.
Алишер эса энди ўзини кераксиз одамдек, ўринсиз келиб қолган меҳмондек ҳис қила бошлади.
—Қаердан кетганини кетганини, қаерга борганини билмасангиз бу... Қийин масала... — гапини негадир ичига ютди эркак.
—Россиядан кетган, — ўзи билмаган ҳолда деди Алишер. — Ўзи Россияга кетганди. Ўша томондан ўтган Хитойга...
—Хэйхэ! — бош бармоғи билан ўртанчасини бир-бирига ишқаб шақиллатганча деди аёл. — Благовещенскдан сув йўли орқали Хэйхэга ўтган. Хэйхэдан қидирасиз...
Марат ака ниманидир режа қилиб ўтирган эканми, манзил топилганидан у қадар қувонмади. Худди бу унга аввалдан аён бўлгандек беписандлик билан деди:
—Қидирадиган жойимни шундоқ ҳам билардим. Ҳозир билмасам ҳам, “информация” олиш мумкин бўлган нуқталардан олиб, билардим. Муаммо шуки, қамоқхонадан чиқариш учун ким билан гаплашиш керак? Кимнинг кучи етади, бунга? Мана, шу муаммо ҳаммасидан оғир... Энг қийин масала...
—Тўғри... — деб қўйди аёлнинг унинг гапини маъқуллаб.
Бу пайтда Алишер Марат ака тилидан қўймайдиган, одатга айлаган “Қийин масала” деган гапига беихтиёр эътибор қила бошлаганди. Ҳар гапида айтдими ё ўрни келгандами?
—“Нуқталарни биламан”, дедингиз-ку, — эсу дарди қизларини қутқариш бўлган Алишернинг қайнонаси умид билан Марат акадан кўз узмай деди. — Буни ҳам ўша ердан ҳал қилиб бўлмайдими?
—Э-э, опа-а-а, мен қизингизнинг иши бўйича, ўзимизнинг элчихона билан гаплашмоқчи эдим, — муҳим сирини ошкор қилаётгандек овозини пастлаб сўзлади Марат ака. — Тўғрироғи, маълумот сўрамоқчи эдим. Қаерда? Қайси қамоқхонада сақланяпти? Булар элчихонада бор-да! Лекин ким билан гаплашиб, чиқириб олиш мумкинлигини улар билишмайди, опагинам... Қийин масала...
—Сизга ишонаман! Сиз топасиз уни ҳам! — эркакнинг елкасига шапатилади аёл.
—Топсангиз, бирдан икки қизимни ҳам гаплашинг, ука. Бири қолиб кетмасин! — Марат ака худди ҳозир гаплашаётгандек илтижо билан деди онаизор.
—Нима? Иккита қизингиз у ёқдами?
Кампир бош чайқади.