Ноилож телефонимни бе-
рдим. У кимгадир кунгирок килди, ам-
мо у томондаги киши жавоб бермагани учун "смс" ёзди. "СМС"ни учириб ташла-гани учун кимга, нима деб ёзганини би-
лолмадим. Телефонни кайтариб бераё-тиб гуё бехосдан тегиб кетгандай бар-могимни ушлаб, "кулингиз бунча иссик, куйдираман дейди-я" деди сурбетлар-ча. Унинг узидан хам, киликларидан хам гижиниб кетдим. Тезрок уйимдан чикиб кетишини истардим. Кеч тушгач, болаларни овкатлантириб, жойларига ёткиздим. Узим хам уларнинг ёнига ён-бошладим. Кун буйи тинмаган булсам-да, кузимга уйку келмади. Негадир ку-нглим гаш эди. Илгари кайнонам кил-дан кийик ахтариб, жанжал бошлайвер-са, "канийди, бир икки кунга бирор жой-га кетса, мазза килиб дам олардим" дердим. Лекин уша окшомда бакирса хам, чакирса хам кайнонам уйда булга-ни яхши экан, хар калай, унга ишониб бу уйда эмин-эркин юрарканман, деб тан олдим. Шерзод акам билан кечирган бахтли кунларимизни эслаб кузим или-нганини билмай колибман. Бир пайт ни-манингдир тараклагани эшитилди. Чу-чиб уйгониб кетдим. Атрофга диккат билан кулок тутдим. Канчалик секин юрмасин, оёк шарпасини сездим. "Угри" хаёлимга келган биринчи фикр шу бул-ди. Хозир кирса мениям, болаларимни-ям кийнайди деган фикрдан бутун ву-жудим музлаб кетди. Йук, болаларимга дахл килишига йул куёлмайман, улар менинг бору йугим. Ана шу хаёл билан урнимдан туриб эшикни очдим.
рдим. У кимгадир кунгирок килди, ам-
мо у томондаги киши жавоб бермагани учун "смс" ёзди. "СМС"ни учириб ташла-гани учун кимга, нима деб ёзганини би-
лолмадим. Телефонни кайтариб бераё-тиб гуё бехосдан тегиб кетгандай бар-могимни ушлаб, "кулингиз бунча иссик, куйдираман дейди-я" деди сурбетлар-ча. Унинг узидан хам, киликларидан хам гижиниб кетдим. Тезрок уйимдан чикиб кетишини истардим. Кеч тушгач, болаларни овкатлантириб, жойларига ёткиздим. Узим хам уларнинг ёнига ён-бошладим. Кун буйи тинмаган булсам-да, кузимга уйку келмади. Негадир ку-нглим гаш эди. Илгари кайнонам кил-дан кийик ахтариб, жанжал бошлайвер-са, "канийди, бир икки кунга бирор жой-га кетса, мазза килиб дам олардим" дердим. Лекин уша окшомда бакирса хам, чакирса хам кайнонам уйда булга-ни яхши экан, хар калай, унга ишониб бу уйда эмин-эркин юрарканман, деб тан олдим. Шерзод акам билан кечирган бахтли кунларимизни эслаб кузим или-нганини билмай колибман. Бир пайт ни-манингдир тараклагани эшитилди. Чу-чиб уйгониб кетдим. Атрофга диккат билан кулок тутдим. Канчалик секин юрмасин, оёк шарпасини сездим. "Угри" хаёлимга келган биринчи фикр шу бул-ди. Хозир кирса мениям, болаларимни-ям кийнайди деган фикрдан бутун ву-жудим музлаб кетди. Йук, болаларимга дахл килишига йул куёлмайман, улар менинг бору йугим. Ана шу хаёл билан урнимдан туриб эшикни очдим.