#just
3-kursda o’talgan amaliyot yuqoridagi hadisga kengroq rakursdan qarab tahlil qilishimga turtki bo’ldi. “Ota-onasi uni nasroniy yoki yahudiy yoki majusiy qiladi” degan qismini faqatgina “Ota-ona qaysi dinga e’tiqod qilsa, bola ham o’shani to’g’ri bilib katta bo’ladi” deb tushunmaslik kerak nazarimda, chunki
farzandning tanlaydigan yo’li, e’tiqodi va qadriyatlari shakllanishida faqatgina ota-onaning dini emas, bolasi uchun qabul qiladigan qarorlarining ham ta’siri bor.
Ularning farzandi uchun tanlagan bog’chasi, maktabi, qo’shimcha to’garaklari, ustozlari, repetitorlari ham bolaning yo haq e’tiqodda sobit turishiga, yo fikri buzuq, ongli/ongsiz ravishda dinga dushmanlik qiladigan munofiqlardan bo’lishiga zamin yaratadi.
Ota-onalik faqat yaxshi yedirib, chiroyli kiydirishdan iborat emas. Buni mehribonlik uylarida ham qoyillatishadi. Ota-onalik riskdan, mas’uliyatdan, to’g’ri va noto’g’ri qarorlar orasida ikkilanish, sabablarni ushlab doimiy tavakkal qila olishdan iborat. Olamlar Robbisi Allohdan qabul qilingan omonatni muhofaza etish, rioyasida zulm qilish ehtiyot bo’lish bu.
Ota-onani farzandiga qilishi mumkin bo’lgan eng katta yaxshiligi - unga solih ustoz topib berishi ekan. Bunga amaliyot davomida qat’iy amin bo’ldim. Xossatan hali mustaqil shaxs o’laroq voyaga yetmagan, dunyoqarashi endi-endi shakllanayotgan individ uchun (maktabgacha va boshlang’ich ta’lim yoshidagi bolalar) ota-ona to’g’ri qadriyatdagi ustoz tanlashi zarur.
Universitetdagi ustozlarimiz “Sizlar bolaning ideali hisoblanasiz” deb ko’p ta’kidlashadi, pedagogikadan ozroq xabari bor odam biladi, bu yoshdagi bolalar uchun ustoz avtoriteti ota-onanikidan ham ustun turadi. Ota-ona yomon bo’lishi mumkin, lekin ustoz emas. Ular xato qilsa ham, ustoz xato qilmaydi (qilolmaydi) degan tasavvurda bo’lishadi.
Misol uchun, 2-kursdagi amaliyotni xususiy maktabda o’tagandik, 1-sinflarda. Ramazon oyi yakuniga to’g’ri kelgan payt edi, ustoz bir bolani 30 kun to’liq ro’za tutgani sabab butun sinf oldida “U bizning qahramonimiz, uning kuchliligi, sabri tahsinga loyiq” deb maqtagan, qo’shimcha qilib “Kelasi yili sizlar ham qahramonimiz safiga qo’shilasiz deb umid qilaman” degandi.
Bu rag’bat - o’sha sinfdagi har bir bolani avtoriteti hisoblanmish ustozidan maqtov eshitish uchun ham ro’za tutishga shijoatlantiradi. Shu bilan birga endi ularning mitti olamida Ramazon oyi ochlik va mashaqqat emas, qahramonlik va fahr tuyg’usi bilan asossiatsiya bo’ladi. Ota-onaniki bilan qadriyati bir ustoz, ularning uyda beradigan tarbiyasini maktabda to’ldiradi, hatto ortig’i bilan.
3-kursda esa dekanatdagi yangi buyruq sabab amaliyot uchun davlat maktabiga borishga majbur bo’ldik. 2-sinflar ustozi 8-martga bag’ishlangan mavzuda bolalarga ilgari (islomiy tuzum hukm surgan paytlar) ayollar qanchalik “tahqirlanishgani”, huquqlari poymol etilgani, ruslar kelgach esa ozodlikka erishishgani va hkzlar haqida gapirib ketdi. So’ng birdaniga (8 yoshlik bolalarga!) turk seriallarida ko’rsatiladigan saroydagi sultonning joriyalari haqida gapirib: “В один день я вам как-нибудь расскажу о том, что с ними делали в этих храмах” dedi. Fitratan sof bu beg’ubor bolalarning ustoz tufayli endigi buziladigan mafkurasi uchun yuragim juda qattiq og’ridi, ularning bundan bexabar (yoki xabari bo’lsada loqayd) ota-onalariga achinib ketdim. Qaytib u ustozni darsiga kirmadik.
Xususiy va davlat ta’limi farqlari, ayrim ustozlarni saviyasi nihoyatda pastligi, nutqidagi hatto biz sezgan xatolar, har kunlik forma mojarosi va hkzlar alohida mavzu. Gapirilaverib siyqasi chiqib ulgurgan zotan.
Men yetkazmoqchi bo’layotgan nuqta -
tanlanadigan ustozni qadriyati qanchalik muhimligi. Ota-ona jon jahdi bilan farzandiga sof islomni ta’lim berayotgan bo’lsa ham, bola uchun uning butun dunyosi hisoblanadigan ustozining saroylardagi joriyalar haqida gapirgan yolg’onlari haq bo’lib qolaveradi.
Bola faqat ota-onasining dini sababli emas, ular tanlagan bog’cha/maktab/ustozlar sababli ham fitrati buziladi, yo nasroniy yo yahudiy yo majusiy bo’lib ketadi!
@fathiyyanabijon