ABDULLA ORIF(Iqbol Mirzoga tatabbu)
U mahal kuz edi, sovuq kuz edi,
Amriqodan keldi jonli qoraxat.
Oynayi jahondan bir kishi dedi;
- O‘zbekning shoiri jon berdi bevaqt.
Butun nazm aytdi buni jar solib,
Abdulla Orif yo‘q, Abdulla Orif.
Marhum qanday edi? -- savol berdilar,
Yor-u do‘st birma-bir maqtashdi uni.
- Rahmatli, bir yaxshi odam edilar!
Xalqning dardi ila yurdi har kuni.
Unga qiyos yo‘qdir, unga yo‘q ta'rif,
Abdulla Orif yo‘q, Abdulla Orif.
Endi maqtamoqdan, ayting, ne ma'no?
Larzaga keltirmoq shartmas osmonni.
Lekin, bitta savol qiynar doimo,
U nechun sevgandi O‘zbekistonni?!
Axir shuncha yurtlar turgandi g‘olib,
Abdulla Orif yo‘q, Abdulla Orif.
Vatanlar, vatanlar gulladi har yon,
Bog‘lar undirishdi mangu muzlardan.
Vatanin sevganlar ko‘paydi bu on,
Boyligin sevgan bu - benomuslardan.
Bugun ustozlar bor, bor ilm-u tolib,
Abdulla Orif yo‘q, Abdulla Orif.
Ollohyor Erkinov | 21.03.2020
EO 🔂 |
Vote for channel | #my_poem