📨 Sizga yangi anonim xabar bor!
#kimsasizmaktub
#Dostoyevskiyga
Qadrli Fedya...
Maktubni qanday jumla bilan boshlashni bilmayapman. Hislarimni yozmoqqa so'zlarim yetmayapti. Qani edi siz bo'lganingizda... Hatto o'zim anglolmaganlarni, menga ko'zgudek ko'rsatar edingiz... Oxirgi kunlar sizni ko'p esladim. Qani edi Dostoyevskiy bo'lganida... qani edi bir bora suhbat qilsam dedim. Anna'ga havas qildim, ehtimol hasaddir... qaydam. Chunki unda dunyoning eng qimmat xazinasi bor edi - siz. U sizni sevdi va anglay oldi. Sizning har bir qaltiroq tuyg'ularingizni, yashiringan iztiroblaringizni his qilib yashadi. Balki men ham sizni shunday seva olgan bo'lardim, qalbingizning har bir nuqtasini his qilishga uringan bo'lardim. Rashkingiz, g'azabingiz, betob va faqir, ammo buyuk qalbingizni seva olardim. Ammo men Anna bo'la olarmidim? U kabi sabr bilan sizni anglashga ulgura olarmidim? Shu savolni o'zimga qayta-qayta beraman. Ammo Qaydam... Annaga hasadim keladi. Ha, hasad qilaman. Men uni o'rnida bo'la olmayman. Sizni faqatgina sahifalar orasidan qidira olaman xolos. Kitoblaringizni o'qiy turib, chuqur og'riqni his qilaman, sababi asarlaringizga qalbingizni bir qismini yashirib ketganingiz bo'lsa kerak. Fedya... agar siz bilan... qachondir... qaysidir olamda... suhbatlashib qolsak... menga tushuntirib bera olasizmi... siz bu qalbni qayerdan oldingiz...? Xudo ato etgan bu qalbni qanday qilib, umringiz so'nggiga qadar sof saqladingiz... qanday qilib... Fedya... sizdan biroz xafaman. Ha! Siz meni hayotimni ostin-ustun qildingiz... qalbimdagi og'riqlarni shunday uyg'ottingizki, endi ular uxlay olmaydi. "Biroq tabassum qilgan chog'ingda yuraging qattiq sanchganga o'xshaydi" Eslaysizmi shu jumlangizni. Nelli, Nelli emasdi. Nelli men edim. Asardagi Nelli go'yo men edim. Afsusda emasman Fedya. Yuzlashgan og'riqlarimdan afsusda emasman. Aksincha sizdan minnatdorman. Ammo... siz meni tubsiz jarlikka itardingiz. Sizsizlikka mahkum qildingiz... meni sizdan bo'lak hech kim tushunmasligi ayon edi. Men endi sizni qayerdan topay Fedya? Sizning parchalaringizni, yoziqlaringiz orasidan terib olarman, ammo men o'zimni sizga qanday anglatay? Hislarimiz, og'riqlarimiz juda o'xshash. Yoziqlaringiz go'yo meni qalbimdan sado sochadi. Ammo Fedya... meni sizga aytadigan so'zim ko'p edi. Mendan "ayt nima bo'ldi?" deya so'rashdi. Sukut saqladim. Menga siz kerak edingiz. Faqatgina siz tushuna olardingiz meni. Ehh Fedya... sizni sog'indim. Menda yo'q bo'lgan, hech qachon menda bo'lmagan va bo'lmaydigan Fyodor Dostoyevskiyni sog'indim. Sizni anglash yo'lida men ham o'zimni anglashga intilamoqdaman. Ehtimol, bu sog'inch qalblarimizni bir kun, bir olamda birlashtirar.
Dunyo sog'inch. Dahshatli sog'inch.
Millionlar orasida sizni sevguchi yana bir qalbdoshingiz Muslima...
#kimsasizmaktub
#Dostoyevskiyga
Qadrli Fedya...
Maktubni qanday jumla bilan boshlashni bilmayapman. Hislarimni yozmoqqa so'zlarim yetmayapti. Qani edi siz bo'lganingizda... Hatto o'zim anglolmaganlarni, menga ko'zgudek ko'rsatar edingiz... Oxirgi kunlar sizni ko'p esladim. Qani edi Dostoyevskiy bo'lganida... qani edi bir bora suhbat qilsam dedim. Anna'ga havas qildim, ehtimol hasaddir... qaydam. Chunki unda dunyoning eng qimmat xazinasi bor edi - siz. U sizni sevdi va anglay oldi. Sizning har bir qaltiroq tuyg'ularingizni, yashiringan iztiroblaringizni his qilib yashadi. Balki men ham sizni shunday seva olgan bo'lardim, qalbingizning har bir nuqtasini his qilishga uringan bo'lardim. Rashkingiz, g'azabingiz, betob va faqir, ammo buyuk qalbingizni seva olardim. Ammo men Anna bo'la olarmidim? U kabi sabr bilan sizni anglashga ulgura olarmidim? Shu savolni o'zimga qayta-qayta beraman. Ammo Qaydam... Annaga hasadim keladi. Ha, hasad qilaman. Men uni o'rnida bo'la olmayman. Sizni faqatgina sahifalar orasidan qidira olaman xolos. Kitoblaringizni o'qiy turib, chuqur og'riqni his qilaman, sababi asarlaringizga qalbingizni bir qismini yashirib ketganingiz bo'lsa kerak. Fedya... agar siz bilan... qachondir... qaysidir olamda... suhbatlashib qolsak... menga tushuntirib bera olasizmi... siz bu qalbni qayerdan oldingiz...? Xudo ato etgan bu qalbni qanday qilib, umringiz so'nggiga qadar sof saqladingiz... qanday qilib... Fedya... sizdan biroz xafaman. Ha! Siz meni hayotimni ostin-ustun qildingiz... qalbimdagi og'riqlarni shunday uyg'ottingizki, endi ular uxlay olmaydi. "Biroq tabassum qilgan chog'ingda yuraging qattiq sanchganga o'xshaydi" Eslaysizmi shu jumlangizni. Nelli, Nelli emasdi. Nelli men edim. Asardagi Nelli go'yo men edim. Afsusda emasman Fedya. Yuzlashgan og'riqlarimdan afsusda emasman. Aksincha sizdan minnatdorman. Ammo... siz meni tubsiz jarlikka itardingiz. Sizsizlikka mahkum qildingiz... meni sizdan bo'lak hech kim tushunmasligi ayon edi. Men endi sizni qayerdan topay Fedya? Sizning parchalaringizni, yoziqlaringiz orasidan terib olarman, ammo men o'zimni sizga qanday anglatay? Hislarimiz, og'riqlarimiz juda o'xshash. Yoziqlaringiz go'yo meni qalbimdan sado sochadi. Ammo Fedya... meni sizga aytadigan so'zim ko'p edi. Mendan "ayt nima bo'ldi?" deya so'rashdi. Sukut saqladim. Menga siz kerak edingiz. Faqatgina siz tushuna olardingiz meni. Ehh Fedya... sizni sog'indim. Menda yo'q bo'lgan, hech qachon menda bo'lmagan va bo'lmaydigan Fyodor Dostoyevskiyni sog'indim. Sizni anglash yo'lida men ham o'zimni anglashga intilamoqdaman. Ehtimol, bu sog'inch qalblarimizni bir kun, bir olamda birlashtirar.
Dunyo sog'inch. Dahshatli sog'inch.
Millionlar orasida sizni sevguchi yana bir qalbdoshingiz Muslima...