kutish…
yakshanba, hamma uyda, quyosh botishiga oz qolgan. o'choq boshida onam bilan dadam kuymalanishardi. oshni hidi chiqishni boshladi. bog’chaga borishdan ortiq g'ami yo'q bo'lgan biz sabrsiz kutardik. men pishmagan holida ham yeb ko'rishni hohlab qolardim.
- aya yeb ko'raaay...
- yo'q hali pishmagan, yeb bo'lmaydi.
- hozir yeb ko'ray, shirin hid chiqyaptiii...
- pishsin keyin yiysan...
- pishsa hidi o'zgarib qolyaptiii
- yo'q, yeb bo'lmaydi, pishishini kutib tur, o'zim chaqiraman.
bu oddiy kutish, yarim soatcha yana o'sha pissayib kichrayib qolgan qizil to'pni uyoqdan buyoqqa tepib tursak vaqt ham o'tadi. har gal o'zimcha gol urganda qarab qo'yaman, ayam “bolalar, qo'linglarni yuvinglar, ovqat pishdi” deb chaqirib qolarmikin deb. oxiri to'p tepib zerikkanimizda pishadi, yugurib birinchi qo'l yuvib olishga shoshamiz, oxiri borganga suv tugap qolsa ariqdan op kelish kerakda, shunga birinchi bo'lgan yaxshi.
- endi yiymizmi, endi yiymizmi ?
- yiymiz, yiymiz, shakarob (pomidor va bodringli salat) qilib olay.
- tezroq, tezroq…
- bor sen agarotdan bodring opchiq, yetmay qoldi..
- Asliddin opchiqsin…
- u choy damlaydi, qaynagan
- Habib opchiqsin…
- u topolmaydi hozir qorong’uda, bor o'zing opchiq..
-hopp...
oxiri maza qilib yerdik ham. missiya bajarildi, endi bugun hursand uhlayman chunki bugun bitta idishda o'o'o'zimga salad berishdi. ancha vaqt o'tibdi shundan beri. qozonda ovqat pishirish navbati aylanib bizga kelyapti, balkim kelib ham bo'lgandir. biz esa hozir dunyoning turli xil chetidamiz, har xil ishlarimiz bor…ammo uyda kutishyapti, oshku mayli bir bahona, diydorimizni sog’inib kutishyapti.
biz esa borolmaymiz, ishlarimiz bor…