Romantika-chi? Muhabbat? Ishq qayerda qoldi? Uff, yana-mi. Mayli, ko'zingizni bir ochib qo'yay. Aqlli va muvaffaqiyatli yigit(va qiz)lar yoshlik vaqtlarini romantikaga sarflab o'tirmaydilar.
(1) (2)(Yoshligimda qizlar ignor qilganiga zo'r bahona topdim, ha-ha). Bu inshoni o'qiyotganlar shu toifaga kiradi deb umid qilaman. Yo'qsa harflar bilan ko'zingizni qiynash o'rniga, instagramda o'tirgan bo'lishingiz mumkin edi.
Romantikaga yoshligini sarflagan tengdoshlarim bor edi. Gullar tashib yurishardi. Doimiy sms almashishar edi. Kontaktlarida hamma qiz bola ismlari bor edi. O'n yil o'tdi. Nima bo'ldi? Aksarlari sochlari to'kilib, semirib ketishdi. Qizlar qaramay qo'ydi. Vaqtlari bekor ketgani uchun karyerani ham zo'r qila olishmadi. Oxiri o'zlari tengini topib, turmush qurishdi. Ilm ham olishmadi. Ilm va romantika – suv va olov. Bittasi ikkinchisini yashashga qo'ymaydi. Buni maktabimizdan bilaman. Eng dangasalar, romantikaga eng ko'p berilganlar bo'lib chiqadi.
Yigitlardan ortmaydigan qizlar taqdirini yuqorida yozdim. Yana qo'shib o'tirmayman.
Yoshlikda jimgina dars qilgan/ishni bosganlar esa, orzularidan ham ustunroq qizlarga uylanishdi. "To'xtang. Axir, ustunroq qizga uylanish xavfli edi-ku." Ha, faqat bir jihati bor. Bu yillar davomida ular ham o'sib borishdi. Oldin ham
gaplashgandik. Orzumizdagi qizga uylanish uchun, uning ortidan yugurilmaydi. Ustimizda ishlanadi. Ilmliroq, odobliroq, boyroq, mehnatkashroq bo'linadi. Shunda yugurishga hojat qolmaydi. O'zi keladi. (Endi buyog'i o'zbekchilik, rasmiyatchilik uchun baribir yigit taraf sovchi qo'yadi.)
Xulosa qiladigan bo'lsak. Turmush qurishdagi kuzatuvlarimiz shuni ko'rsatyapti: Nomzodimiz bilan dunyoqarashimiz bir xil bo'lsa, odamlar uchun tuslanmasa, hayotda harakati ko'p-u, lekin kutuvlari kam bo'lsa, darajamiz tushsa – baxtli bo'lmaslik uchun deyarli sabablar qolmaydi.