Suyukli Amma
... Safargul juda yaxshi kelin bo'ldi, qaynanasiga, qaynatasiga suyukli kelin bo'ldi, erining ko'zlarini quvnatadigan kelin bo'ldi.
Dunyo unga ham hamma qatori bir kam bo'ldi. U farzand ko'rmadi. Uzoq kutdi, uzoq kutdilar, bo'lmadi.
16 yil o'tib, ota uyiga qaytib keldi. O'zini ildizidan ajralib qolganday his qildi. Yemadi, ichmadi, gapirmadi, kulmadi, og'ir dardga chalindi.
Alloh taolo shifo ato etdi, oyoqqa turdi. Uning suluvligi, aqlliligi, mehnatkashligi tillarda doston edi. Sovchilar kela boshladi. Uning beradigan savoli bitta edi:
- Nechta bolasi bor?
U kutgan bir sovchi keldi. Bu sovchining holi xarob edi. Ayoli dardga chalinib vafot etgandi. 4 ta go'dak bilan yolg'iz edi. Kichigi ikkiga ham kirmagan edi.
- Shu insonga tegaman, - dedi u.
- Bu odam xunuk, qop-qora ekan, - dedilar.
- Bolalari bor ekan, - dedi u
- Kambag'al ekan, nochor ekan, - dedilar.
- Bolalari bor ekan, - dedi u.
Dadasi rozilik berdi. Turmush qurdi. 4 ta bolaning tarbiyasi bilan birgalikda eriga tinmay ko'maklashdi. Eri tandir yasardi, loy ichida edi. U ham loydan chiqmadi.
Eri bilan birga bolalarini o'qitdi, bolalariga imoratlar qurdi, lekin doim eriga mingashib velosipedda yurdi.
Qish qilich yalang'ochlab turganda tandir mavsumi tugardi, ammo u tinchimasdi, bozorda semochka sotardi. Bir burchakda titrab-qaqshab semochka sotardi, ro'zg'orining kamiga yordam bo'lsin derdi. Jiyanlari borsa, tanishlari o'tib qolsa, semochkasini tekinga berardi.
Bolalarini o'qitib, uylab-joylab, ketma-ket nevaralar ko'ra boshladi. Katta nevaralari oldidan jilmadi. U o'zini doim baxtiyor his qildi. Doim ko'zi quvnab kulib yurdi. Bir kam dunyo yana yuzini ko'rsatdi. Azon aytish uchun masjidga chiqqan eri masjid ostonasida jon berdi.( Alloh rahmat qilsin).
Nevaralari bilan ovunib yashay boshladi.
Ajabo, bir kuni to'shalib turgan gilami yo'q, yana bir kun idish-tovoqlar, xullas, uyi ship-shiydam bo'ldi. Kim qilayotganini bilsa ham indamadi. Ko'rdi, ko'rmaslikka oldi, bildi, o'zini bilmaganga soldi. O'yga cho'mdi.
Bolalarini chaqirdi va eridan qolgan uyni hatlab berdi. Jiyanlari onasiz qiynalayotganini bahona qildi-da, tugunini ko'tarib, ota uyiga qaytib keldi.
Keyinroq bolalari olib ketish uchun ko'p-ko'p bosh egib keldilar, lekin qaytmadi. Ammo bordi-keldi qilib turdilar. Ayniqsa, katta nevarasi tinmay xabar oldi.
Jiyanlari uni qattiq yaxshi ko'rdilar, u ham jiyanlarini jonidan ortiq ko'rdi. Uning ham, jiyanlarining ham ko'ngli to'ldi, bir-birlarining yarasiga malham bo'ldilar.
Bugun Safargul omonatini topshirdi, suyganlarini yig'latib ketdi. U mening ammam edi. Men uning jiyanlaridan biriman.
- Jamila, seni bir bag'rimga bossam armonim yo'q edi. Yomon sog'indim, qachon kelasan? - derdilar doim. 19 yil o'tib bordim, diydorlashdik, yayradik, Alhamdulillah.
3-4 kun oldin tez-tez telefon qildirtirdilar:
- O'zimning chiroyli qizim, aqlli qizim, olisdaman, deb kuyunma. Sen hammadan baxtlisan. Ering, bolalaring Allohning senga bergan katta ne'mati. Ular seni, sen ularni yaxshi ko'rasan.
Hammalaringizning boshingiz sajdada, Alhamdulillah. Ammo meni unutma, bolalaringga ham ayt, meni duo qilinglar, duo qilinglar, bolam, - deya qayta-qayta tayinladilar. Opam (mening onamni kelinoyi emas, opam, derdilar) sizlarni men uchun tug'ib ketgan ekan. Alloh qabrini nurga to'ldirsin, - deb duo qildilar.
O'lim dardini ham sokingina o'tkazdilar, boshlarini sarak-sarak qilib, jilmayishga tirishdilar.
Allohim, yetimlarga rahm qilishga buyurgan Zotsan! Ammajonim yetimlarga mehribon edilar, saxiy edilar, pokiza edilar. Ularni yaxshi kutib ol! O'zing rahmatingga burka, gunohlarini mag'firat qil, savol-javoblarini yengillashtir! Jannatlaringdan joy ber! 😢😢😢
Siz azizlardan duo umidida yozdim.
2023-02-09
(c) #Jamila Mahmud
... Safargul juda yaxshi kelin bo'ldi, qaynanasiga, qaynatasiga suyukli kelin bo'ldi, erining ko'zlarini quvnatadigan kelin bo'ldi.
Dunyo unga ham hamma qatori bir kam bo'ldi. U farzand ko'rmadi. Uzoq kutdi, uzoq kutdilar, bo'lmadi.
16 yil o'tib, ota uyiga qaytib keldi. O'zini ildizidan ajralib qolganday his qildi. Yemadi, ichmadi, gapirmadi, kulmadi, og'ir dardga chalindi.
Alloh taolo shifo ato etdi, oyoqqa turdi. Uning suluvligi, aqlliligi, mehnatkashligi tillarda doston edi. Sovchilar kela boshladi. Uning beradigan savoli bitta edi:
- Nechta bolasi bor?
U kutgan bir sovchi keldi. Bu sovchining holi xarob edi. Ayoli dardga chalinib vafot etgandi. 4 ta go'dak bilan yolg'iz edi. Kichigi ikkiga ham kirmagan edi.
- Shu insonga tegaman, - dedi u.
- Bu odam xunuk, qop-qora ekan, - dedilar.
- Bolalari bor ekan, - dedi u
- Kambag'al ekan, nochor ekan, - dedilar.
- Bolalari bor ekan, - dedi u.
Dadasi rozilik berdi. Turmush qurdi. 4 ta bolaning tarbiyasi bilan birgalikda eriga tinmay ko'maklashdi. Eri tandir yasardi, loy ichida edi. U ham loydan chiqmadi.
Eri bilan birga bolalarini o'qitdi, bolalariga imoratlar qurdi, lekin doim eriga mingashib velosipedda yurdi.
Qish qilich yalang'ochlab turganda tandir mavsumi tugardi, ammo u tinchimasdi, bozorda semochka sotardi. Bir burchakda titrab-qaqshab semochka sotardi, ro'zg'orining kamiga yordam bo'lsin derdi. Jiyanlari borsa, tanishlari o'tib qolsa, semochkasini tekinga berardi.
Bolalarini o'qitib, uylab-joylab, ketma-ket nevaralar ko'ra boshladi. Katta nevaralari oldidan jilmadi. U o'zini doim baxtiyor his qildi. Doim ko'zi quvnab kulib yurdi. Bir kam dunyo yana yuzini ko'rsatdi. Azon aytish uchun masjidga chiqqan eri masjid ostonasida jon berdi.( Alloh rahmat qilsin).
Nevaralari bilan ovunib yashay boshladi.
Ajabo, bir kuni to'shalib turgan gilami yo'q, yana bir kun idish-tovoqlar, xullas, uyi ship-shiydam bo'ldi. Kim qilayotganini bilsa ham indamadi. Ko'rdi, ko'rmaslikka oldi, bildi, o'zini bilmaganga soldi. O'yga cho'mdi.
Bolalarini chaqirdi va eridan qolgan uyni hatlab berdi. Jiyanlari onasiz qiynalayotganini bahona qildi-da, tugunini ko'tarib, ota uyiga qaytib keldi.
Keyinroq bolalari olib ketish uchun ko'p-ko'p bosh egib keldilar, lekin qaytmadi. Ammo bordi-keldi qilib turdilar. Ayniqsa, katta nevarasi tinmay xabar oldi.
Jiyanlari uni qattiq yaxshi ko'rdilar, u ham jiyanlarini jonidan ortiq ko'rdi. Uning ham, jiyanlarining ham ko'ngli to'ldi, bir-birlarining yarasiga malham bo'ldilar.
Bugun Safargul omonatini topshirdi, suyganlarini yig'latib ketdi. U mening ammam edi. Men uning jiyanlaridan biriman.
- Jamila, seni bir bag'rimga bossam armonim yo'q edi. Yomon sog'indim, qachon kelasan? - derdilar doim. 19 yil o'tib bordim, diydorlashdik, yayradik, Alhamdulillah.
3-4 kun oldin tez-tez telefon qildirtirdilar:
- O'zimning chiroyli qizim, aqlli qizim, olisdaman, deb kuyunma. Sen hammadan baxtlisan. Ering, bolalaring Allohning senga bergan katta ne'mati. Ular seni, sen ularni yaxshi ko'rasan.
Hammalaringizning boshingiz sajdada, Alhamdulillah. Ammo meni unutma, bolalaringga ham ayt, meni duo qilinglar, duo qilinglar, bolam, - deya qayta-qayta tayinladilar. Opam (mening onamni kelinoyi emas, opam, derdilar) sizlarni men uchun tug'ib ketgan ekan. Alloh qabrini nurga to'ldirsin, - deb duo qildilar.
O'lim dardini ham sokingina o'tkazdilar, boshlarini sarak-sarak qilib, jilmayishga tirishdilar.
Allohim, yetimlarga rahm qilishga buyurgan Zotsan! Ammajonim yetimlarga mehribon edilar, saxiy edilar, pokiza edilar. Ularni yaxshi kutib ol! O'zing rahmatingga burka, gunohlarini mag'firat qil, savol-javoblarini yengillashtir! Jannatlaringdan joy ber! 😢😢😢
Siz azizlardan duo umidida yozdim.
2023-02-09
(c) #Jamila Mahmud