#Prinsipial_tarbiya
#drabl
Gʻulom - gʻarib, beva, noshud, qoʻrqoq, ojiz va beburd. Hayotida na mazmun, na ishonch, na maqsad va na ilm bor. Tongdan boshlab tunni, tundan boshlab esa tongni kutish bilan umir oʻtadi. Birgina farzandi bor, hali yosh, unga tarbiya berishi lozim.
Oʻzi qiyin hayotni battar ogʻirlashtirishni hohlamagan Gʻulom uni uydan uzoqqa chiqarishni hohlamadi, ilm oldirmadi, dunyoni koʻrsatmadi, yaxshilarga ergashtirmadi, oʻzida boʻlmagan tarbiyani unga ham bera olmadi va angladiki, oʻz taʼsirini oʻtkaza oladigan yagona inson bor edi. Bu zavq edi, johillik zavqi.
Kunlar kelib oʻgʻil ham ulgʻaydi, qalbida faqatgina otasiga mehr berish, unga eng yaxshi kunlarni koʻrsatish edi va Gʻulomga oʻz rejalarini aytdi. Afsus, Gʻulom uchun bu rejalar safsata, oshib boʻlmas bir togʻdek koʻrindi, balki oʻzi hech narsa qila olmaganligi uchun bir oz hasadi kelgandir. Soʻnggi soʻzi, "agar meni farzandim boʻlsang, aytganimni qilasan" boʻldi. Qatʼiy ohangdagi magʻrur otaning qarori, oʻrnak olsa arziydi...
Vaqtlar oʻtdi, Gʻulom bu yorugʻ olamni tark etdi, oʻsha eski kulbada uning farzandi, noshud, qoʻrqoq, beburd, bir soʻz bilan aytganda haqiqiy otasining oʻgʻli qoldi, qarangki, uni ham bir kichik zurriyodi bor. Endi, bu bolaga ham tarbiya berish kerak....
Hikoyani toʻgʻridan toʻgri qabul qilmang, bir oz tafakkur va mushohada uchun joylandi.
® Ramziddin Abdikhalil
™️ https://t.me/Taskinnn