Sevgi – bu faqat so‘zlarda emas, harakatlarda ham ifodalanadigan bir tuyg‘u. Sadoqat esa sevgi bilan birga nafas oladi.

Bir kuni Aylin va Aziz bir-birining ichidagi so'zlar va nihoyat tashqariga chiqdi. Aziz gap boshladi:
"Sevgi - bu bir o‘zingni yo‘qotib, boshqani topishdir. Biroq, sadoqat – bu o‘zini boshqasiz topa olishdir."

Aylin qo‘llarini bir-biriga qarab cho‘zdi va unga javob berdi:
"Sevgi doimo chegaralar yaratadi. Sadoqat esa ularni yengib o‘tishdir."

Ular birga o‘tgan har bir daqiqada sevgi va sadoqatni ko‘rganlarida, o‘zlarini baxtli his qildilar. Sevgi – bu ayni paytda bo‘lish, sadoqat esa birga o‘sishdir.

Bir-birini yo‘qotishdan qo‘rqmasdan, bir-birini izlash va topish – bu haqiqiy sadoqat edi.