#ВАХШИЙ
#Но_2

-Хаммани хозироқ мана шу хонага тўпла-хизматкорга буюрди.
Хизматкор чиқиб кетиши билан қўлига ханжарни олди...
Кафтини кесиб ерга қон билан доира чизди...
Мушук ачинарли овоз чиқарди...
-Биламан Барсик. Менсиз сенга қийин бўлади... Қўйсангчи хафа бўлишни. Менхам сени соғинаман. Иккимиз хам билардик бугунги кун келишини. Мени лекн дунёга келган кунимоқ бугунги кун башорат қилинганди...
Александрани кўзидан ёш томчилади...
Тош юрак номини олишга улгурган жодугарни юрагига яқин бўлган ягона жонзот бу уни мушиги эди.
Туғилганиданоқ унга мехрибонлик қилишни бошлаган хам айнан шу мушук...
На дунёга келтирган онаси ва на энагалари унга мушукчалик мехрибон бўлган эмас...
Хатто келажакни башарот қилган эски цехргарларни гапи сабаб оиласи ундан юз ўгирганда хам шу мушук ундан юз ўгирмаганди...
Ўшанда атиги 6 ёш эди... Отаси томонидан махкум қилинган зиндондан айнан шу мушук сабаб қочиб омон қолганди...
Ўша онда инсон зотидан яхшилик чиқмаслиги, хеч бир инсон шу мушукчалик садоқатли бўлмаслигини тушунганди...
Ўша кундан бошлаб рахм шавқат деган тушунчани унутди.
Ўрмонда қари жодугарни қўлида ёввойи инсонлардек вояга етди.