43-қисм.
-Ў зиям тулкидек айёр экансан.- Сардор Моҳирани кўриб бош чайқади. Гули эса югуриб бориб Моҳирани қучоқлаб олди.
- Яраш оши кимдан энди.
- Кимдан бўларди яраштиргандан бўладида.
1 соат олдин.
- Ало Сардор қаердасан?
- Унверситетда ўзинг қаердасан?
- Кейин айтаман. Бир соатдан кейин унверситет олдидаги хиёбонга кел.
- Нега?
- Ўша ерда гаплашамиз.
- Яхши.- Сардор кутиб ўтирмай хиёбонга йўл олди.
Моҳира эса онаси икки кун олдин Тошкентда Гули кўрганини эшитганди. Суриштириб рақамини топиб унга қўнғироқ қилди.
- Ало Гули сенмисан.
- Ҳа мен.
- Мен Моҳираман Сардорни курсдоши.
- Ҳаа танидим. Тошкентда ҳам курсдош бўлибсизлар деб эшитдим.
- Ҳа шундай бўлди. Гули Сардорни нега ташлаб кетдинг?
- Сардор айтмадими?
- Айтди аммо, даволансанг фарзандли бўлиб кетарсизлар.
- Билмадим Моҳира. Сардорни умрини беҳуда ўтказишни истамайман. Даволаниш фойда бермасачи деб қўрқдим.
- Ноумид бўлма, чин дилдан сўрасанг ҳудо беради.
- Сардор менга ота~ онасини қистови билан уйланган, буни ўзинг ҳам биласан.
- Сардор сени севади.
- Қаердан биласан?
- Сенга манзил ташлайман ўша ерга бор. Сардор ўша ерда. Бориб кўр Сардорни сенга бўлган муносабатини ўзинг биласан.
- Гули ҳиёбонга келиб Сардорни қидириб топди. Сардор Гулини кўриб ўрнидан турди. Бироз бир~бирларига тикилиб туришган қанчалар бир~бирларини соғинишганини тушуниб етишди. Гули югуриб бориб Сардорни қучоқлаб олди. Сардордор эса хотини маҳкам бағрига босди, сочларини силади. Ростан жуда соғинганини ҳис қилди.
- Эйй ёшлар одамларни олдида уялмайсизларми?- Моҳирани уларни кўриб кўнгли ёришди....
Яраш оши бўлса, яраш ошида. Сизлар бахтли бўлсанглар бўлди.
- Гули кетиб қолаверсинда унга яхшилаб тайинлагин.
- Ўзингни бил осмондаги ой.
44-қисм.
- Давлатбек оҳирги пайтларда Моҳира билан бирга ўтказган вақтларини кўп эслади. Уни биринчи марта кўрганида Моҳира жуда қўрс қиз эди. Ҳозир эса анча ўзгарди. Ҳатто бир сафар Сардор билан тортишиб қолиб, Сардорунга мушт тушурганда ҳам ҳазил қилиб кўнглини кўтарганди.
"- Давлатбек Пўлатович юзинггизга нима қилди?
- Ҳеч нима эшикка урулиб кетдим.
- Ўша эшикни исми мабодо Сардор эмасми?
- Қизиқмисиз эшикни ҳам исми бўларканми?
- Ҳа Сардорга ўхшаган эшикларни исми бўлади."
- Давлатбек қачон шу воқеани эсласа юзига табассум югуради. Моҳирани севиб қола бошлаганди. Моҳира жуда кам гапирарди, аммо Давлатбекни сўзсиз тушунарди. Буни у Моҳира билан бирга суд жараёнларида иш олиб борганда сезганди. Давлатбекка айнан шундай аёллар ёқади. Кам гапирадиган, сўзсиз тушунадиган.Аммо Сардор келдий~у Давлатбекни орзулари чил~парчин бўлди. Моҳира доим уни ёнида вақт ўтказарди. Давлатбекка умуман эътибор бермай қўйди.
- Моҳира ҳам эртай~у кеч Давлатбекни ўйлайди. Тўрт ой давомида унга жуда ўрганиб, боғланиб қолганди. Аммо бир сафар Давлатбек хотини ҳақида гапириб бериб "энди кимгадир ишонч билдиришим қийин" деб айтгач бироз ўзини тортди. Қолаверса университетда тарқалган гаплар Давлатбекни карерасига салбий таъсир қилишидан қўрқди. Аммо Нодирни хатини ўқиб агар у билан турмуш қурса Давлатбек ҳаётида бошқа бўлмаслигини ўйлаб юраги оғриганини ҳис қилди. Бугун Сардор билан Гулини кўриб инсон ҳар қандай ҳолатда ҳам севган инсони билан бўлиши керак деган қарорга келди ва Давлатбекка қўнғироқ қилди.
- Ало Моҳира. Давлатбекни юраги ҳудда танасига сиғмаётгандек бўлди.
- Сиздан бир нарса сўрамоқчи эдим.
- Аввал мен сўрай. Давлатбек ҳаяжони енгиб олмай ҳисларини айтиб олмоқчи бўлди.
- Майли сўрай қолинг.
- Менга муносатинг қандайлигини билмайман аммо мен сени ёқтириб қолдим.- Моҳира Давлатбекни гапидан титраб кетди.
- Ишон сени бахтли қиламан. Тўғриси нима деётганимни ўзим ҳам билмайман. Сен нима демоқчи эдинг.
- Энди мени нима демоқчилигимни аҳамияти йўқ.
-Ў зиям тулкидек айёр экансан.- Сардор Моҳирани кўриб бош чайқади. Гули эса югуриб бориб Моҳирани қучоқлаб олди.
- Яраш оши кимдан энди.
- Кимдан бўларди яраштиргандан бўладида.
1 соат олдин.
- Ало Сардор қаердасан?
- Унверситетда ўзинг қаердасан?
- Кейин айтаман. Бир соатдан кейин унверситет олдидаги хиёбонга кел.
- Нега?
- Ўша ерда гаплашамиз.
- Яхши.- Сардор кутиб ўтирмай хиёбонга йўл олди.
Моҳира эса онаси икки кун олдин Тошкентда Гули кўрганини эшитганди. Суриштириб рақамини топиб унга қўнғироқ қилди.
- Ало Гули сенмисан.
- Ҳа мен.
- Мен Моҳираман Сардорни курсдоши.
- Ҳаа танидим. Тошкентда ҳам курсдош бўлибсизлар деб эшитдим.
- Ҳа шундай бўлди. Гули Сардорни нега ташлаб кетдинг?
- Сардор айтмадими?
- Айтди аммо, даволансанг фарзандли бўлиб кетарсизлар.
- Билмадим Моҳира. Сардорни умрини беҳуда ўтказишни истамайман. Даволаниш фойда бермасачи деб қўрқдим.
- Ноумид бўлма, чин дилдан сўрасанг ҳудо беради.
- Сардор менга ота~ онасини қистови билан уйланган, буни ўзинг ҳам биласан.
- Сардор сени севади.
- Қаердан биласан?
- Сенга манзил ташлайман ўша ерга бор. Сардор ўша ерда. Бориб кўр Сардорни сенга бўлган муносабатини ўзинг биласан.
- Гули ҳиёбонга келиб Сардорни қидириб топди. Сардор Гулини кўриб ўрнидан турди. Бироз бир~бирларига тикилиб туришган қанчалар бир~бирларини соғинишганини тушуниб етишди. Гули югуриб бориб Сардорни қучоқлаб олди. Сардордор эса хотини маҳкам бағрига босди, сочларини силади. Ростан жуда соғинганини ҳис қилди.
- Эйй ёшлар одамларни олдида уялмайсизларми?- Моҳирани уларни кўриб кўнгли ёришди....
Яраш оши бўлса, яраш ошида. Сизлар бахтли бўлсанглар бўлди.
- Гули кетиб қолаверсинда унга яхшилаб тайинлагин.
- Ўзингни бил осмондаги ой.
44-қисм.
- Давлатбек оҳирги пайтларда Моҳира билан бирга ўтказган вақтларини кўп эслади. Уни биринчи марта кўрганида Моҳира жуда қўрс қиз эди. Ҳозир эса анча ўзгарди. Ҳатто бир сафар Сардор билан тортишиб қолиб, Сардорунга мушт тушурганда ҳам ҳазил қилиб кўнглини кўтарганди.
"- Давлатбек Пўлатович юзинггизга нима қилди?
- Ҳеч нима эшикка урулиб кетдим.
- Ўша эшикни исми мабодо Сардор эмасми?
- Қизиқмисиз эшикни ҳам исми бўларканми?
- Ҳа Сардорга ўхшаган эшикларни исми бўлади."
- Давлатбек қачон шу воқеани эсласа юзига табассум югуради. Моҳирани севиб қола бошлаганди. Моҳира жуда кам гапирарди, аммо Давлатбекни сўзсиз тушунарди. Буни у Моҳира билан бирга суд жараёнларида иш олиб борганда сезганди. Давлатбекка айнан шундай аёллар ёқади. Кам гапирадиган, сўзсиз тушунадиган.Аммо Сардор келдий~у Давлатбекни орзулари чил~парчин бўлди. Моҳира доим уни ёнида вақт ўтказарди. Давлатбекка умуман эътибор бермай қўйди.
- Моҳира ҳам эртай~у кеч Давлатбекни ўйлайди. Тўрт ой давомида унга жуда ўрганиб, боғланиб қолганди. Аммо бир сафар Давлатбек хотини ҳақида гапириб бериб "энди кимгадир ишонч билдиришим қийин" деб айтгач бироз ўзини тортди. Қолаверса университетда тарқалган гаплар Давлатбекни карерасига салбий таъсир қилишидан қўрқди. Аммо Нодирни хатини ўқиб агар у билан турмуш қурса Давлатбек ҳаётида бошқа бўлмаслигини ўйлаб юраги оғриганини ҳис қилди. Бугун Сардор билан Гулини кўриб инсон ҳар қандай ҳолатда ҳам севган инсони билан бўлиши керак деган қарорга келди ва Давлатбекка қўнғироқ қилди.
- Ало Моҳира. Давлатбекни юраги ҳудда танасига сиғмаётгандек бўлди.
- Сиздан бир нарса сўрамоқчи эдим.
- Аввал мен сўрай. Давлатбек ҳаяжони енгиб олмай ҳисларини айтиб олмоқчи бўлди.
- Майли сўрай қолинг.
- Менга муносатинг қандайлигини билмайман аммо мен сени ёқтириб қолдим.- Моҳира Давлатбекни гапидан титраб кетди.
- Ишон сени бахтли қиламан. Тўғриси нима деётганимни ўзим ҳам билмайман. Сен нима демоқчи эдинг.
- Энди мени нима демоқчилигимни аҳамияти йўқ.