RUHIYATIM HАVOLАNАR...

Shabnamdan ham qizgʼonaman
Kulib turibsan gulim,
Hali gʼubor tishlamagan
Yuzingda sehr-u jodu.
Shoshgandan soʼz aytolmayin
Аylanadi oh tilim,
Yoningga qaytolmayman
Koʼksimdan boʼgʼar ogʼu.

Bu bokira,
Shaffof dunyo
Qoʼyniga choʼkayapman,
Nafaslarim biram yengil
Huzur berar bu orom.
Аytilmagan dardlarimni
Shivirlab toʼkayapman,
Ruhiyatim havolanar
Topib seni dilorom!

Bu olamning tashvishlari
Yoqangdan olib toʼymas,
Tegrangda mijgʼovlanib
Yurar allanarsalar.
Quvonch kulib qarshi olsa,
Qaygʼu seni tinch qoʼymas,
Tutab ketar shodligingni
Hasadgoʼylar koʼrsalar.

Goh ezilib,
Qiyqirib goh,
Toʼlqin urar hayajon,
Quchogʼida bu umrning
Quchib baland-pastidan.
Shomga botib tongda yana
Pok umidlar sogʼ-omon,
Soyasida asrar meni
Nomardlarning dastidan.

Gʼalvalar ham puch yongʼoqday
Xayolingni boʼladi,
Umid bilan kutganlaring
Аylanadi sarobga.
Oʼksik diling qiynalib goh
Zardoblarga toʼladi,
Hayot asli oʼxshar ekan
Oʼqilmagan kitobga.

Gard inmagan bokira qalb,
Qaydan keldi dunyoga,
Gʼuborlardan xoli olam
Ohanrabo,
Maftunkor.
Mavjlari ham sir bermas jim,
Qiyoslanar daryoga,
Yoʼldan urib yana paydo
Boʼlmasmikan bir makkor.

Qaerlarga olib ketar
Bu umrning yoʼllari,
Qay manzilda yechiladi
Tugunlari taqdirning.
Oʼtgan har yoʼlovchining
Ochiq ketar qoʼllari,
Yetolmayin hech soʼngiga
Manguga qolgan sirning.

Soniyalar quchogʼida
Vaqt doʼstingmi, yo dushman,
Muhabbatmi bu ochunda
Inson istar hurriyat.
Barq urguncha sof orzular
Bunyod etadi gulshan,
Osmon-u falak tomon
Uchaverar ruhiyat.

© Oʼtkir Rahmat

#Кўнгил_хиёбони | @Otkir_Rahmat