---Ойжон илтимос урманг. Жон ойижон урманг.
---Нима сенлар фақат менга керакмисанлар. Туғдириб қўйган отангни сенлар билан иши ҳам йўқ. Деб болаларини аямай ҳипчин билан арзимаган нарсалар учун уришни одат қилиб олди Зиёда.
Бечара болаларни чинқираб йиғлагани сари баттар урарди. Буларни тарафини оладиган опалари Кумушдан бошқа ҳеч ким йўқ эди. Бугун ҳам онаси укаларини ураётганини кўрган Кумуш икки укасини маҳкам бағрига босдида онасини ҳипчинига ўзини тутиб берди. Онаси бўлса ҳечнарсага қарамай Кўзларини чирт юмиб олганча қўлидаги ҳипчинни оятаверди. Оҳри Кумуш ҳипчонни махкам ушладида онасига
---Ойи бўлдида энди нега бизни бунча қийнайсиз. Айбимиз нима сизни фарзандингиз бўлиб туғилганимизми. Олдинлари бундай эмасдингизку сизга нима бўляпти ўзи. Йиғлаб сўради Кумуш.