OILA ZIYOSI

Умарул Форуқнинг қизларини баъзи саҳобаларга таклиф қилишлари

«Ҳафса бинту Умар (р.а.)нинг жуфтлари вафот этиб, иддалари тугади. Оталари у аёлни бирорта саҳобийга никоҳлашни ирода қилдилар. Бу ҳақда Ҳазрати Умар (р.а.) ҳикоя қилади: «Мен Усмон ибн Аффон билан учрашиб, Ҳафсани никоҳига олишни таклиф қилиб, айтдимки: «Агар хоҳласангиз сизга Ҳафса бинту Умарни никоҳлаб берай». У киши: «Ўйлаб кўришим керак», деб жавоб бердилар. Умар (р.а.) айтадилар: «Бир неча кун кутганимдан сўнг, «Ҳозирча уйланмайдиганга ўхшайман», дедилар. Сўнг Абу Бакр Сиддиққа учрашиб: «Агар хоҳласангиз, сизни Ҳафса бинту Умарга никоҳлаб берай», деганимда индамадилар. Абу Бакрнинг бу иши Усмон (р.а.)нинг сўзларидан кўра қаттиқроқ таъсир қилиб, Усмонни гапидан жаҳлим чиққандан кўра кўпроқ жаҳлимни чиқарди. Яна Абу Бакр (р.а.) менга йўлиққанларида: «Ҳафсани таклиф қилганингизда сизга ҳеч нарса жавоб қайтармаганим учун жаҳлингиз чиққан бўлса керак­а?» дедилар. Мен ҳа», деб жавоб бердим. У киши: «Менга таклиф қилганингизда, сизга жавоб қайтаришдан ҳеч нарса тўсмади. Бир кун Расулуллоҳнинг (с.а.в.) Ҳафсани гапираётганларини (зикр қилганларини) (яъни, унга уйланмоқчиликларини) эшитгандим. Шунинг учун у кишининг сирларини фош қилгим келмади. Агар Расулуллоҳ (с.а.в.) хоҳламасалар, мен қабул қиламан», дедилар («Саҳиҳи Бухорий»нинг шарҳи «Фатҳул Борий»дан).
Ҳазрати Умар (р.а.)нинг бу ишлари хунук ёки ғалатими?! Ўки қизига фазилатли ва солиҳ кимсаларни қидириш айни ақллилик ва тўғрилик эмасми?
Албатта, қиз бола уни муҳофаза қилиб сақлайдиган инсон ҳузурига қўйилиши керак бўлган «гавҳар»дир.
Муносиб жуфт ва бошқаларга ўрнак бўладиган йигитни қидиришимиз, қизни ўзи хоҳлаган йигит билан турмуш қуришга қўйиб беришимиздан кўра яхшироқдир.

https://t.me/OILA_ZIYOSI

#НАБАВИЙ_ТАРБИЯ

ОНАНГИЗ РАШК ҚИЛДИ.

Расулуллох алайхиссалом аёлларникида навбат билан тунар эдилар. Ўшанда Оиша розияллоху анҳо онамизни кунлари эди. Расулуллох алайхиссалом билан хужрада баъзи сахобалар ҳам бор эди. Улар эр-хотинлик хаёти ҳақида буюк бир дарс арафасида эдилар.

Зайнаб бинти Жаҳш розияллоху анҳо онамиз таом пиширдилар. Набий алайхиссалом емасларидан у овқатдан ейиш онамизга татимади.

Бир товоққа овқатдан солиб, ходимлари орқали Расулуллох алайхиссаломга бериб юбордилар.

Бу ишдан Оиша розияллоху анхонинг рашклар келди. Бунақа холатлар кундошлар орасида бўлиб туради. Ўша ишни Оиша розияллоху анхо онамиз ўз ҳақларига тажовуз деб билдилар. Ходимнинг қўлидаги товоқни уриб юбордилар. Идиш ерга тушиб синди. Овқат тўкилди.

Энди ўзингизни у зотни ўрниларига қўйиб кўринг. Суюклигимиз Расулуллох алайхиссалом танг ахволда қолдилар. Тасаввур қилинг, меҳмонларингиз олдида хотинингиз бошқа хотинингиз бериб юборган овқатни ерга улоқтирди. Шак йўқки, сиз ўзингизни хорлаган хис қиласиз. Эркаклигингиз ёдингизга тушади. Меҳмонлар олдида хотинингизни таъзирини берасиз.

Бу уйнинг хўжайини ким эканига хаммага кўрсатиб қўясиз.

Аммо Расулуллох алайхиссаломнинг тасарруфларига қаранг ва ўрганинг! У зот алайхиссалом тиз чўкиб синган идишни тердилар, овқатни ҳам териб олдилар. Кейин атрофдаги сахобаларга «Онангиз рашк қилди!» дедилар.

Сўнгра овқат олиб келган ходимга кетмай туришини тайинладилар.Оиша онамиздан унга синган идишнинг ўрнига бошқа идиш беришларини насихат қилдилар.Ҳодим ўша идишни олиб, Зайнаб онамизнинг хоналарига кетди.

Расулуллох алайхиссалом агар ўзларининг босиқликлари, мувозанатни сақлашлари ва заковатлари билан ўчирмасалар, хотинлар орасида уруш олови ёниб кетар эди.

У зот бунақанги холатларда аёл киши рашк қилишини яҳши англардилар. Аёл киши рашк қилса, қолипидан чиқиб кетишини билардилар. У зот соллаллоху алайхи васаллам эркакликларини исботлаш учун оиша онамиз розияллоху анхони урушмадилар. Балки мадрликларини бошқа йўл билан исботладилар. Ҳолатни яҳши англадилар, мувозанатга солдилар ва муаммони оқилона ҳал эттилар.

Ҳаёт бизни ҳар куни муаммога рўбаро қилади. Бизнинг муносабатимиз ўша муаммони ҳақиқатга айлантиради ёки оловга айланиши олдини олиб, уни ўчиради.

Эр-хотинлик ҳаётини жанг деб ўйлайдиганлар , бунда ғалаба қозонишим шарт деб фикрлайдиганлар хато қилишади. Аксинча Эр-хотинлик халовати бир-бирининг хатосидан кўз юмуш билан бардавом бўлади. Эр хотиннинг хотин эрининг камчиликларидан кўз юмади. Хар бир ишга тўхталаверсак, ҳар бир гапдан таъсирланаверсак ҳаётимиз дўзахга айланади. Расулуллох алайхиссалом Оиша онамизнинг хатосидан кўз юмибгина қолмай, у кишини маъзур хам деяптилар. Идиш рашк туфайли синди.  Расулуллох алайхиссалом Оиша онамиз розияллоху анхонинг риоясини қиляптилар. Ҳаётга муваффақиятга эришмоқчи бўлган киши аёллар табиатини яҳши англаши лозим. хотинига дўстга қилган муомаласини қилмаслик керак. Фарзандларига ва ҳамкасбларига қилган муомаласини қилмаслик керак. Ҳаётдаги хар бир гурухнинг, хар бир ижтимоий табақанинг бошқалардан фарқлича бўлган табиати ва туйғулари бор. Ҳаммага бир хил муомала қиладиган киши худди барча беморга бир хил дори берадиган табибга ўхшайди. Ғазаб ақлни кўр қилади. Ғазаб вақтида сухбатлашмаслик керак. Ғазаб вақтида гапирмоқчи бўлган киши худди қайнаб турган сувда аксини кўрмоқчи бўлган кишига ўхшайди. Сув қайнашдан тўхтасин,совусин. Ана шундан сўнг унга қаранг. Эр-хотинлик ҳаёти ҳам ана шундай!


https://t.me/OILA_ZIYOSI

Севмаган қалб


Хатиб Бағдодий роҳимаҳуллоҳ ўзининг «Тариху Бағдод» китобида келтиради:
«Обидлардан Абу Усмон Ҳийрий ан-Насобурийнинг хотини Марямдан эшитдим. У шундай деди:
«Бир куни эрим Абу Усмон ёлғиз ўтирганини кўриб қолдим. Вақтни ғанимат билиб сўрадим:
- Аллоҳнинг ҳузурида энг умид қиладиган амалингиз қайси амал?
Абу Усмон деди:
- Эй Марям! Мен улғайгач, мени уйлантиришга ҳаракат қилишди. Мен кўнмадим. Бир куни бир ўралган аёл келди. У менга деди:
- Эй Абу Усмон! Аллоҳнинг ҳаққи билан сўрайман, менга уйлансангиз!
Мен сўрадим:
- Отанг борми?
- Ҳа бор. Фалончи тикувчи менинг отам бўладилар!

Мен унинг отасини топиб бордим ва унинг қўлини сўрадим. Отаси хурсанд бўлиб рози бўлди. Гувоҳлар иштирокида никоҳ ақди бўлиб ўтди. Гўшангага кирдим. Не кўз билан кўрайки, кўзлари ғилай, ўта хунук ва бадбашара, оёқлари чўлоқ бир қиз турибди. Дарров: «Аллоҳим, менга қилган тақдиринг учун Сенга ҳамдлар бўлсин!», дедим. Оила аъзоларим мени маломат қилишар эди. Мен эса хотиним билан бирга бўлдим. У менга қаттиқ ўрганиб қолди. Кўчага чиқишимга тоқати йўқ эди. Унинг риояси ва қалби синмаслигини ўйлаб, ҳатто, зикр ва илм мажлисларга ҳам бормай қўйдим. Ўн беш йил шу ҳолатда ўтди. Мен гўё чўғ устида тургандек яшадим. Аммо токи у вафот қилгунча ҳисларимни унга билдирмадим, унинг қалбини синдирмадим!

Аллоҳнинг ҳузурида мана шу амалимдан кўра умидли амалим йўқ!»
Кимдир: «Инсон ўз қалби синиши эвазига бошқанинг кўнглини олиши шарт эмас. Кимдир мени яхши кўрса у билан муроса қилишим мумкин, аммо умримни унга нарх сифатида бериш эвазига эмас!», дейиши мумкин. Тўғри, унинг гаплари ҳақ. Инсон дегани қалбдир. У қалбини қаерда топса, ўша ерда яшайди.

Ҳа, бизга нисбатан қалбида муҳаббати бор ҳар бир инсонни қадрлаймиз. Аммо қадрлаш бошқа, унинг ортидан юриш бошқа.
Бир киши сизга муҳаббат қилди. Сиз бунинг эвазига унга мулозамат (ёлғондан яхши муомала) қилдингиз. Бу ҳолатда сиз унинг кўнглини олиш ўрнига қалбини синдириб қўясиз!
Чунки, куни келиб мулозамат ҳам қила олмайдиган кун келади. Ана шундаги унинг оғриғи олдингидан ҳам ёмонроқ бўлади!

Яхши кўрадиган кишига энг оғир ҳолат шуки, унга сиз аввал умид берасиз. Сиз берган умидлар устига у ўз орзуларини бино қила бошлайди. Сўнгра бирдан сиздаги умидлари пучга чиқади. Орзулари пастга қулайди!
Оғир ҳолатлардан яна бири шуки, сиз аввал кимнингдир қалбига шам ёқасиз. Сўнгра у шамни қаттиқ пуфлаб ўчирасиз!
Аввалдан очиқ бўлинг. Муҳаббат йўлидан мажбуран, хижолат бўлиб, мулозамат билан юрманг!
Бир томонлама муҳаббатни бир дўстим бошидан ўтказган. Мулозамат қилишдан бошқа чораси қолмаган. Аёлига умуман кўнгли бўлмаган. У ўзининг аҳволини шундай баён қилган эди:
«Шундай лаҳзалар бўлдики, хотиним қўлини қўлимга қўйса, қўлимнинг узилиб тушишини орзу қилар эдим!».

Дўстим хотинининг кўнглини риоя қилиб яшади. Аммо ўз кўнглини унга тўлов сифатида берди!
Мен юқорида айтган гапларга уйланишдан олдин амал қилинса яхши бўлади. Аммо умр йўлида юришни бошлар экансиз, унинг ҳаққини тўлаб қўйишингиз лозим бўлади. Инсонлар қалби тажриба ўтказиладиган қуён эмас. Уларнинг кўнгли, уларнинг обрўси эскирса, ташлаб юбориладиган кийим эмас. Ҳамма уйлар ҳам севги асосида бунёд бўлавермайди. Кўп уйлар меҳр, ўзаро ҳурмат, раҳм-шафқат ва Аллоҳнинг масъулиятли аҳди асосида қурилади.

Ҳеч ким бошқа бировни севмаганига уйлантиришга мажбурлай олмайди. Йўқса, бунинг тўлови барчага оғир бўлади. Абу Усмонга ўхшаганлар эса ниҳоятда камёб.


https://t.me/OILA_ZIYOSI