Bolalar bilan suhbatSinfimizga yangi o‘quvchi keldi. Maktabga olib kirayotganimda (odatda yangi o‘quvchi bilan yo‘l-yo‘lakay suhbatlashib, o‘g‘il bola bo‘lsa, qo‘limni yelkasiga qo‘yib kelaman), bolalardan ba’zilari:
— Yangi bolami? Bizning sinfga emas faqat, bizning sinfda joy yo‘q, — deb qolishdi.
Keyinroq, o‘zini oldida ham:
— Ustoz, boshqa sinfga oling buni, — deyishdi ikki o‘quvchimiz.
Bo‘sh vaqtimda ikkisini yolg‘iz oldimga chaqirdim. Savollar bera boshladim:
— Nima deb o‘ylaysiz, inson yangi maktabga, sinfga, muhitga borsa, o‘zini qanday his qiladi?
Ular:
— Noqulay.
— Agar u sinfdagi hamma allaqachon do‘stlashib olgan bo‘lsa-yu, uning bir o‘zi kirishishga qiynalsa-chi? U tortinchoqroq va introvert bo‘lsa-chi? Masalan, men shundayman, — dedim.
Ular:
— Yana ham qiyinroq, — deyishdi.
— Hayotda hamma narsa bo‘lishi mumkin. Endi shunday qiyin vaziyatda sizsiz va kamiga sizga “bizning sinfda joy yo‘q, bizga kelma, boshqa sinfga o‘t”, deyishsa, ikki-uch kishi sizga qarshu birlashib olsa, o‘zingizni qanday his qilasiz?
Orada ozgina jimlik bo‘ldi. Bir o‘quvchim:
— Juda yomon. Meni ajratib qo‘yishganda his qilgandim, esladim, — dedi.
Ikkinchisi ham tasdiqladi.
— Men bu ishni ataylab qilgansizlar deb o‘ylamayman, bilmaganingiz va uni his qilmaganingiz uchun aytgansizlar, degan fikrdaman. Sizlar to‘g‘ringizda gumonim yaxshi, shuning uchun o‘tirdim va tushuntirdim. Iltimos, buni boshqa takrorlamaylik, — dedim. Suhbat tugadi.
@MuallimMuhammad