(Мадраса) Муҳаммад Нақиббек жоме масжиди

ТУПУК НЕЪМАТЛИГИНИ БИЛАМИЗМИ?

Инсон Аллоҳ азза ва жалланинг раҳм шафқати остидадир. Таъзияда бўлдик. Марҳум қирқ икки ёшли жарроҳ йигит бўлиб, ичагидан саратон бўлган экан. Биродарининг айтишича, Аллоҳдан бошқа ҳеч ким билмайдиган ўта кучли азобларни тортиб, барча оғриқ қолдирадиган дориларни истеъмол қилиб, икки ой ичида вафот қилган экан. Худди шу куни Дамашқнинг чеккасидан имом ва воиз бўлиб ишлайдиган биродарим келди, унинг рафиқаси аввалига бир оз ичакларида оғриқ ҳис қилибди, лекин беэътибор бўлиб даволанмаган экан. Энди эса саратон жигарига ўтиб кетибди. Ўша кунни ўзида учинчи касал аёл келди. Унинг томоғида хавфли ўсимта бўлиб, йўқ қилинган ва энди у гапиришдан бутунлай маҳрум бўлган экан. Инсонларнинг устида минглаб (касаллик) қиличлар бор. Барча одамлар юрак ёки бошқа касалликларни эллик ёки олтмиш ёшдаги кексалар учун деб ўйлашади. Аммо саратон ўсимтасининг танлайдиган ёши бўлмайди. Баъзан йигирма етти ёшли аёл, баъзида ўттиз икки ёшли шифокор, гоҳо кичкина ўспирин бола ҳам саратонга чалинаверади. Хуллас ушбу саратон ёшу қарини танламайди, мақому жинсни билмайди, ҳеч кимни аяб ўтирмайди.

Таржимон изоҳи: Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Даволанинглар, зеро, Аллоҳ таоло бирон дард берган бўлса унинг давосини ҳам берган. Магарам биргина дарднинг давоси йўқ, у қариликдир», деб айтганлар. Дардлар аслида яхшилик элчилари. Дардлар сабабли инсон ёмон ишларидан танбеҳланади, гуноҳлари ўчирилади. Аммо бу дардларга бепарволик ножоиз иш. Шариат касалликларни даволашга буюрган. Касалликлар Аллоҳ таолонинг ҳеч кимса кучи етмайдиган аскарларидир. Касалликларга мутлақ кучи етадиган бирон кимса йўқ. Шаҳарнинг энг бадавлат кимсаларидан бирининг якка қизи тил ости бези ракига йўлиқди. У кимсанинг йиғлаб айтган гапи эсимизда: «Одамлар тупуриб ташлайдиган, ўзлари ижирғанадиган тупукка зор бўлдик. Аллоҳ тупукни бебаҳо неъмат қилган экану билмас эканмиз. Тил ости бези тупук ишлаб чиқмаса одамнинг оғзи остилари ёрилиб кетар экан. Қизимни дунёни энг қиммат юртларида даволашга қурбим етади. Аммо буни даволаш имконсиз экан. Қизим ўлди». Аллоҳга қайтайлик! Гуноҳлар денгизида кўп ва хўп чўмилдик. Аллоҳ аскарларидан бирига бутун дунё тиз чўкиб қолганини ўз кўзимиз билан кўриб турибмиз. Минглаб одамлар ўлаётганидан ибратланайлик.

«Шайх Нобулсийдан қиссалар ва ҳиссалар» китобидан.

Улашинг ↘️👇
https://t.me/madrasa_masjiduz

"Ўликлар билан ўтирманг!”

Фақир кишилар билан ўтириб-туриш, дўстлашиш керак. Бойларнинг суҳбатларидан чекиниш лозим. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам саҳобаларига бундай дедилар: "Ўликлар билан ўтирманг!”. “Ё Расулуллоҳ! Ўликлар кимлар?" деб сўради саҳобалар. "Бойлар!" дедилар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам. Албатта, солиҳ, тақводор бойлар бундан мустаснодир. Сулаймон алайҳиссалом ўз юртида қайси фақирни кўрсалар, унинг ёнига борар, суҳбатлашар ва: "Бир фақир бошқа бир фақир билан бирга ўтиради", дер эдилар. Исо алайҳиссалом ўзини "мискин” деб чақиришларини истарди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай дуо қилар эдилар: “Ё Аллоҳим! Модомики, бизни тирик қилар экансан, фақирликда яшат. Модомики, бизни ўлдирар экансан, фақир қилиб ўлдир. Модомики, қиёмат кунида тирилтирар экансан, фақирлар билан тирилтир!" Мусо алайҳиссалом Аллоҳга бундай илтижо қилган эди: "Ё Раббим! Сени қаердан излай?" Аллоҳ таоло деди: "Кўнгли синиқларнинг ҳузуридан!"

«Ҳалол ва ҳаром» китобидан.

Улашинг ↘️👇
https://t.me/madrasa_masjiduz

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: «"Аёлларингиз ичида аҳли жаннатийлар кимлиги хабарини берайинми?". "Ҳа, ё Расулуллоҳ", дейишди. У зот: "Истараси иссиқ ёқимли, бола туғадиган, азият кўрса ёки азият бериб қўйса, эрининг қўлини ушлаб, “Аллоҳга қасамки, токи мендан рози бўлиб, кечирмасангиз, бирон нарса тотмайман” дейдиганларидир. У аёл жаннатийдир, у аёл жаннатийдир, у аёл жаннатийдир”, дедилар».
(Имом Насоий ривояти).

Улашинг ↘️👇
https://t.me/madrasa_masjiduz

Кўп таом ейишнинг зарарлари:
1. Кўп овқатланиш – қалбни қаттиқлаштиради. Иймон нурини сўндиради.
2. Кўп ейиш органлар фаолиятини издан чиқаради. Саломатлигингизга путур етади. Қорни тўқ одам ҳаром нарсаларга қарашга ўрганади. Манманликка берилади. Ёмон сўз билан бошқаларнинг дилини оғритади.
3. Кўп таом ейиш идрок, хотирани заифлаштиради.
4. Кўп ейиш кам ибодат қилишга сабаб бўлади. Чунки вужуд оғирлашиб, дангаса бўлиб қолади. Ривоят қилишларича, бир куни пайғамбар Яҳё алайҳиссалом шайтонга дуч келиб қоладилар. Шайтоннинг қўлида шохчали чивиқни кўриб бунинг нималигини сўрайдилар. Шайтон шундай жавоб беради:
– Нафснинг истагидир. Бу билан одамларни алдайман.
– Мени ҳам ҳеч алдашга уриниб кўрдингми?
– Йўқ. Фақат бир кеча тўйгунча таом егандинг, ўша тун ибодатингни қилмай ухлаб қолдинг, – деди шайтон.
– У ҳолда бундан кейин тўйиб овқатланмайман, – дедилар Яҳё алайҳиссалом.
– Ундай бўлса, бундан кейин бу ҳийлани ҳеч кимга ишлатмайман, – деди шайтон.
5. Кўп таом ейиш туфайли ҳаром луқма ейиш эҳтимоли ортади. Чунки ҳалол ризқ танага етарли миқдорда берилади бандага. Ҳаром ризқ, мол эса эҳтиёждан кўп микдорда келади.
6. Кўп овқатланиш жон таслим қилар чоғида оғир азобларга сабаб бўлади.
7. Қорин бандаси бўлиб қолган кимсалар охират савобидан маҳрумдирлар. Аллоҳ таоло шундай буюради: “Кофир бўлган кимсалар дўзахга дучор қилинадиган кунда (уларга дейилур): “Сизлар ўз ҳузур-ҳаловатларингизни дунёдаги ҳаётингиздаёқ кетказдингиз ва улардан фойдаланиб бўлдингиз. Энди бугун у ерда ноҳақ кибр қилганингиз ва фосиқ бўлганлигингиз сабабли, хорлик азоби билан жазоланурсиз” (Аҳқоф, 20-оят).
8. Кўп овқат ейдиган кимса қиёмат куни банди қилинади ва сўроққа тутилади. Ҳалол таом ейишда нима учун ҳаддидан ошгани ҳисоби сўралади ва азобланади. Юқорида санаб ўтилганлар қорин бандасига айланган кимсаларни кутаётган азоблар эди. Киши ўзини-ўзи ўтга ташламаслиги лозим. Аллоҳ марҳамати ва карамига эришиш учун нафсни тия олиш, меъёридан ортиқ таомга муккасидан кетмаслиги зарур. Ҳазрат Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам шундай марҳамат қиладилар: “Ҳаромдан ўсган ҳар бир жасад дўзахга ҳақлидир”.

“Обидлар йўли” китобидан.

Улашинг ↘️👇
https://t.me/madrasa_masjiduz