1991 йил. Илк учрашув. Севги. Ишқ.
Муҳаббатга лиммо-лим бўлди йиллар. Орзу, ўй-хаёллар билан шираланди йиллар… Суратлар алмашдик. Хатлар ёзишдик…
1994 йил. Иккимиз икки ёнга кетдик. Йўллар айро бўлди. Диллар айро бўлмади. Кўнгиллар айро бўлмади… Бир-биримизга ёзган хатларни яшириб-яшириб ўқидик. Расмларни яшириб-яшириб асрадик…
1998 йил. Йўлларимиз қўқис туташди. Бунда у бошқа ёрга, мен бошқа ёрга банди эдик. Кўришдик. Аччиқ-аччиқ кулишдик. Бир-биримизга жонқадар асраб келаётган расм ва хатларни кўрсатдик. Унга атаб битган китобимни болиш қилиб ётган экан. Гарчи оғир бўлсин, бири-биримизга бахтлар тилашдик. Хайрлашдик. Яна йўллар айро бўлди… Диллар айро бўлмади. Кўнгиллар айро бўлмади…
Умримнинг ҳар тонги унинг исмини юракка қадаб уйғондим.
Яшин! Ҳар кунимда, ҳар онимда, ҳар, ҳар, ҳар нафасимда У бўлди. Фарзандларни қучганда ҳам, невараларни эркалаганда ҳам ёшликдаги ишқ қадар бир-биримиз билан хаёлан бирга эдик. Чўнтакларимизда ҳали-ҳануз расм ва хатлар ёш, навқирон, дуркун сақланарди… Диллар айро бўлмаган. Кўнгиллар айро бўлмаган…
2022 йил. Орадан 24 йил ўтиб, Унинг меҳрли аёли ва қизи сабаб: мен 49 ёшга, Яшин 51 ёшга тўлганда - юзларга ажин, сочларга қиров тушганда дийдорлашдик. Ўртамиздаги чексиз покиза севги, яраланган, бири-бирига етишмаган бўлса-да, ҳамонки тафтини заррача йўқотмаган қайноқ ишқ бу дийдорда кўз ёшга кўмилди. Хотирлар, ортда қолган армон доғлари суҳбатларда чайилди… Ҳали-ҳануз чўнтакларда дуркун сақланаётган расм ва хатларни яна ўртага қўйдик: қиз-ўғилларга эртакдек сўзлашдик - гарчи бир-бирига етишмаган бўлса-да, чинакам покиза севги қандоқ бўлишига кўзгу тутдик… Оилавий суратларга қадалдик. Диллар айро бўлмаган. Кўнгиллар айро бўлмаган…
2025 йил. 11 апрель. “Дадажоним бугун бандаликни бажо келтирди, опа” деган нолишдан юрагим уришдан тўхтади. Сел бўлдим. Сув бўлдим. Тўкилдим… Йўллар айро эди. Манзиллар ҳам айро бўлди. Дунёлар ҳам айро бўлди… Диллар айро бўлмайди. Кўнгиллар айро бўлмайди… 😭
Инна лиллаҳи ва инна илайҳи рожиъун
@Leyla_Tun_Qizi