нафис сўзларини ва қўлида тақиб юрган, яхши кўрган соатини туҳфа қилиб юборди. Аммо...
Висол лаззатидаи маст бўлиб, Афифага берган ваъдасини бажариш шахди билан юрган кунларида қайнотаси чақириб қолди. Шундан сал олдинроқ у хотинига яхшиликча ажраласан, деган мазмунда ярми ҳазил, ярим чин гап қилганди. Ҳой-наҳой, хотини бу гапни дарҳол отасига етказган бўлса керак. Унинг қовоғидан қор ёғар, қўйиб берса, Даврбекни тириклай ютиб юборгудек эди. Лекин гапни босиқлик билан бошлади:

Куёвни пайғамбарлар ҳам сийлашган, дейди ота-боболаримиз. Мен бу ҳикматли мақолга амал қилиб юрибман. Кўлимдан келган ёрдамни аяётганим йўқ. Бироқ... сиз ҳам. дўстим, кўрсатилаётган ҳурматга лойиқ бўлиб, иззатингизии билиб юринг, маъқулми?

Дапрбек бу учрашувни кутган ва унга тайёргарлик кўра бошлаганди. Фақат бу қадар тез бўлади, деб ўйламаганди. Шу боис биринчи дағдағадан кейиноқ саросимага тушди.

Мен ўзим, сиз билан қизингиз ҳақида бир гапланмоқчи бўлиб юргандим.

Биламан, қизим сал эркароқ, тантиқроқ. Лекин эркак киши хотинини, керак бўлса, уриб-сўкиб, йўлга солиб олиши керак, дарров жириллиб ҳезалаклик қилмасдан...

Даврбекнинг қони қайнаб кетди:

Нима қилибман, ҳезалаклик қилиб? Оғзингизга қараб гапиринг.

- Исловатхонага танда қўйиб, ҳар учрагаи фоҳишага уй-ланаман, деб юриш ҳезалаклик эмасми? Эй, сен эркакмисан ўзи? Хотини ҳам, ўйнашни ҳам рози қилиб юрмайсанми, кўкракни кўтариб. Битта жалаб менинг қизимдаи аъло бўлиб қолдими?

- У сиз айтаётгандақа эмас. У тоза қиз, деди Даврбек Афифанинг пок номини ҳимоя қилишига ўзида мардона журъат сезиб. Бу эса қайнотасининг ғазабини янада алангалатиб юборди.

Шунақами, ўша фоҳиша менинг қизимдан тозароқми? Хўп, майли, у тоза экан. Сен-чи? Сен тозамисан? Сен...

Қайнота гапини охирига етказмади. Важоҳат ва тахдид билан Даврбекнинг тумшуғи ёнида мушт дўлайтирди. Эҳтимол, ур-

40


Давоми бор