Еттидан ўн бир ёшимгача Қуръон ёдлаганман. Бу ўтган асрнинг 81-85- йилларига, СССРнинг динни энг қатағон қилган йилларига тўғри келган. Онам куни билан дарсимни тайёрлатиб, бомдоддан олдин уйғотар эдилар. Велосипедимни миниб, бомдод намози ўқилгунча Қуръон дарсимни устозимга топшириб (уйлари бизникидан 3-4-километр эди) қайтар эдим. Дадам давлат ишида ишласаларда (газета редактори эдилар), дарсларимни кузатиб, устозимдан хабардор бўлиб турар эдилар.

Устозим Исҳоқхон қори (Аллоҳ бу зотни раҳмат қилсин ва жаннатлар билан сийласин) талабаларга дарсларни асосан бомдод вақтида берар ва қабул қилар эдилар. Чунки ёмон одамлар бу пайтда ухлашар эди.

(Суратда мен ва Анвар укам, 1982-йил, Наманган).

@MubashshirAhmad