#hulosalar
#dard

Bolalik - umr bahori...

Bugun kichiklik paytlarim esimga tushdi...
Bundan taxminan 10 yillar avval qish kunlari oilaviy, bir sham atrofida o'tirardik, chunki u paytlari svet juda ko'p o'chardi.
Dadam bizlarga ertak aytib berardi, ishoning Dadam unaqa ko'p kitob o'qigan inson emas, lekin bizlar uchun har safar ichidan bir ertak to'qib bo'lsa ham aytib berardilar...
Onam ham...

Qishning sovuq va qorong'u kechalarini ota onamizning issiq mehrlari bilan o'tkazardik...
Har kun bir biridan qiziq o'yinlar... shashka, shaxmat hatto bahri-baytlar ham (oxirgi harfiga she'r aytish) o'ynardik...


Bularni nega aytyapman bilasizmi?

Hozir atrofni jim kuzataman...
Hayron qolaman rosti...
Hozirgi otalardan samimiyat qochganmi? Yoki onalarni mehr "oq" qilganmi?
Bilmadim...

Bolalarda esa bolalik qolmadi...

Rostan o'ylantiradi-daaa...
Axir ota onasining o'zi bola bo'lsa yana qanday qilib bola tarbiyalaydi?!

Bo'ldi, bas, bu ummatga ko'zi yumuq bolalar kerakmas!
Bizga Buxoriylar kerak, Ibn Sinolar kerak, Beruniy-u Farobiylar kerak...

Uyg'oning!
Hozir g'aflat uyqusida uxlash vaqtimas!

Bibliosmiya