Bolasida o‘zi yetmas orzularni ko‘rgan el,
Butun umr orzu ila parishonvash yurgan el,
Qamchi tutgan qo‘llarni ham o‘pib-o‘pib turgan el,
Faqat tushda to‘ldiradi o‘ngidagi ming kamni,
Bilmam o‘zi bu elatning Alpomishi bo‘lganmi.

Botib ketgan tizzalarga tuproqning rahmi kelar,
Sovrulgan umidlarga yaproqning rahmi kelar,
So‘zlashga hadiksirar, o‘ylashga vahmi kelar,
Yelkasida ortmoqlar to‘plagan dard-alamni,
Bilmam o‘zi elning Go‘ro‘g‘lisi bo‘lganmi?

Ekinin sug‘oradi manglayin sho‘rlaridan,
Qaltirab non so‘raydi zamona zo‘rlaridan,
Ishqilib tushmaganmi yuragi o‘mganidan,
O‘tib ketar topmasdan dunyodan ma'za-ta'mni,
Bilmam o‘zi bu elning Rustamxoni bo‘lganmi?