Пайғамбарға (с.а.с) деген махаббаттары🤍
Әбу Бәкір (р.а) Пайғамбарымызға (с.а.с.): “Аллаһқа ант етейін, өзім үшін қорықпаймын. Бірақ, көңілім қаламаған нәрсені сенің басыңа келе ме деп қорқып, сол үшін қапаланамын”, – дейді.
Омар (р.а)
- Уа, Расулаллаһ, Сені жанымнан да артық жақсы көремін, – деді.
Аллаһ расулын жан-тәнімен жақсы көргені соншалықты, ол Аллаһ тағаланың бұйрығымен ақыретке аттанған кезде, бүкіл сахабалар секілді ол да басына жай түскендей болды. Бойын сезім билеп, Аллаһ елшісінің (с.а.с.) өлмегенін, кімде-кім оны өлді десе басын алатынын айтып, сенделген күй кешті.
Осман (р.а) Аллаһқа ант етемін. Егер Расулаллаһ Хұдайбияда болып, мен Меккеде бір жыл қалсам да, ол Қағбаны тауап етпейінше, Қағбаны жалғыз өзім тауап етпес едім, – деп жауап берді
Абдуррахман ибн Ауф (р.а) Ұхұтта дұшпанға кеудесін тосып хазірет Пайғамбарымызды қорғаған адамдардың бірі еді. Жиырма бір жерінен жарақат алса да, қасық қаны қалғанша шайқасуға бекініп, Аллаһ расулын қорғауға бүкіл жанын салды.
Ұхұт шайқасының жан берісіп, жан алысып жатқан шағында мерген Малик ибн Зүхейрдің Расулаллаһты көздегенін байқап, оққа қолын тосады. Аллаһ елшісіне ажал құштыра жаздаған оқ Талханың бармағын жаралайды. Осылайша Аллаһ елшісінің өмірін сақтап қалды. Пида болған бір бармақ нәтижесінде сақталып қалған Ардақты елшінің өмірі болғандықтан, Талха (р.а.) кеткен бармағын ойлап қайғырған да жоқ, Аллаһ елшісінің (с.а.с.) аман қалғанына қатты қуанды.
Пайғамбарымыз (с.а.с.) :
– Не боп қалды, Зүбәйр? – деп сұрады.
Аллаһ елшісінің (с.а.с.) тірі екенін көріп, өз көзіне өзі сенбей, аң-таң болған Зүбәйр:
– Әке-шешем жолыңда құрбан болсын, ей, Расулаллаһ! Сені өлтірілді деп естідім. Мүшріктерге сазайын тартқызайын деп бара жатқан едім, – деді. Пайғамбарымыз оның бұл әрекетіне сүйсініп, көңілін орнына түсіріп, оған бата берді.
Мусғаб (р.а) Пайғамбарымызға (с.а.с.) келіп, Мәдинадағы болып жатқан қуанышты хабарларды жеткізді. Баласының Меккеге келгенін естіп қойған анасы бұлқан-талқан ашуланып: “Меккеге келген екенсің, алдымен маған сәлем бермей басқа біреуге баруға қалайша дәтің барды” деп хабар салады. Мусғаб ибн Ұмәйр болса анасына:
“Мен Расулаллаһтан бұрын ешкімге бара алмаймын”, – деп жауап береді.
Әбу Зәрр(р.а) Аллаһ елшісін (с.а.с.) пәруанадай сүйді. Бұл сезімін Пайғамбарымызға: “Жақсы көргеніне деген адам жүрегінің сүйіспеншілікке мұншама толы болатынына таңырқаймын. Менің жүрегім де Аллаһ пен Оның Елшісіне деген махаббатқа толы”, – деп тебірене жеткізеді. Сүйіспеншілігімен қоса Аллаһқа мойынсұнуы да шексіз еді.
Сағд (р.а) Ол: “О, Аллаһ елшісі! Біз саған иман келтіріп, айтқанына сендік. Бізге жеткізгендеріңнің ақиқат екендігіне куәлік еттік. Сені тыңдап, Өзіңе бағынамыз деп ант іштік. О, Расулаллаһ, қалай қаласаң, солай жаса. Сені ақиқатпен жіберген Аллаһқа ант етейін, бізге теңізді көрсетіп оған түссең, ешқайсымыз тартынбастан тегіс сенімен бірге сүңгиміз”, – деген болатын.
Хазірет Әлиден: “Сіздер Аллаһтың Елшісін қалай жақсы көретін едіңіздер?”, – деп сұрағанда, ол: “Аллаһ расулын біз бар дүние-мүлкімізден, бала-шағамыздан, әке-шешемізден де артық жақсы көретінбіз. Оны ми далада бір жұтым суға жетуді аңсағаннан да артық аңсайтынбыз,” – дейді.